Halil Aydın Şiirleri - Şair Halil Aydın

BAHAR GELİNCE -1
Eridi kara gerişin karları şimdi
Yaylanın üzerinden şimdi dumanlar çekildi
Eriyen karların suyu çatağa değil,
Gönlüme düştü..

Nimet ve Besteye ita fen yazılmıştır
BALKON ÇİÇEKLERİ
Doğa yeşilden gelinliğini giyerken
Leylekler geldiler kim bilir hangi ülkeden
Kanatlarını çırparak
Süsüldüler de, süzüldüler

ANA
Yanık en içli, hüzünlü bir türküdür anam
Şuurumun en hassas yerinden
Dudaklara dökülen en gamlı anlarımı
Alıp ta uzaklara taşıyan anadır, anamdır

ARADIĞIMIZ BU DEĞİL Mİ?
Ne güzel, ne sevecendin be gülüm;
Ne kadar hassas,
Ne kadar duygu dolu,
Ne kadar, merhametli,
Kimseyi incitmek istemeyen

BİR KIZI OLMALI İNSANIN
Bir kızı olmalı insanın
Elin, ayağın, gözün kulağın, varın yoğun
Her şeyin bir kızı olmalı bir insanın
İnsanlığına, inandığın yüzünden gülücükleri
Eksilmeyen bir babanın kızı olmalı

BİRLEŞTİK SONSUZLUKTA
Felek öyle yazmış yazımızı
Sil desen silinmez ki,
Daha çocuk yaşta felek ayırdı bizi
Gurbet yollarına istemeyerek düştük
Bir sağa bir sola savrulduk

BİR ÖLÜMÜN ARKASINDAN
YUSUF, YUSUF…!
Harmanlarda dolanırdı tek başına
Yusufçuk kuşu;
Dolanırdı çayır çimenlerde
Uçarlardı ağaçlardan ağaca

BİR ÖMÜR NASILDA GEÇTİ
Onca yıllar nasılda çabucak geçip gidiverdi
Nice acılar, nice sevgiler nice ayrılıklar
Biraz buruk, biraz umutsuz, nasılda yıkıp geçti
Şimdi hayatımın sonbaharı his ettiğim
Nasılda habersiz çabucak geliverdi

BİR TAT ALAMADIMBAYRAMLARDAN
Bir tat alamadım bayramlardan
Şehit anaları, eşleri çocukların
Anıları gözlerinin önünde canlanırken
Gözyaşları; gözpınarlarında bir, bir dizilirken
Yanaklarından ılık, ılık süzülürken

BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ
Avuçlarımıza döktüğümüz
Kolonya gibi,
Avucumdaki kuş gibi
Her şey buharlaştı
Her şey akıp gitti