Halil Aydın Şiirleri - Şair Halil Aydın

MEMLEKETİM
Yurdum gibi yaralıyım
Ne eksik, ne fazla
Derin bir uçurumum
Dibi görülmez
Geceleri ağıtlar

MEMNUN DEĞİL
Ne sözler verdin, ne sözleri tutmadın
Devlet adamı olsan sözünde tutardın
Söz şerefini yutar, sözünü tutardın
Yoksa insan olan sokağa çıkamazdı

MERHABA
Merhaba;
Halkına yukarıdan bakıp hor görenler
Bilim adamlarını hiç sayıp
“Giderlerse varsın gitsin” diyenler
Doktorlar söze uydular gittiler

Ayrılık mevsimidir sonbahar
Göçmen kuşlar çoktan kaşı aşıp
Sıcak ülkelere uçtular
O güzelim renkli çiçekler
Dallarından ayrıldılar
Altın sarısı üzüm salkımları

MOR KOYUN
Köylüler toplanmış karar vermişler
Bir delikanlıya çoban sen sin demişler
Tam altı yüz koyun teslim etmişler
İlkbaharın sonu, yazın başlangıcında
Süphan dağında otlatması için yetki vermişler

KÖYDE KADIN OLMAK
Daha güneş doğmadan
Güneş doğar gibi avlu
Kapısından dışarı çıkarlar
Sırtlarında ya çocuk beşiği
Ya da omuzlarında çapa

KÖYDE KADIN OLMAK-2
Daha güneş doğmadan
Güneş doğar gibi avlu
Kapısından dışarı çıkarlar
Sırtlarında ya çocuk beşiği
Ya da omuzlarında çapa

KÖY DEDİ Mİ?
Köy dedin mi düşüneceksin biraz
Hey gidi hey!
Hele bahar geldi mi?
Yaylar, ormanlar
Yeşilliğe bakmaya doyum olmaz

KÖYDE GELİN-2
Ayağı çıplak salına, salına suya gider
Üstünde fistan yırtık etekleri sallanıyor
Sırtında yayık, çatağa suya gidiyor
Bir of çekmez, güler yüzü.....

KÖYDE HARMAN ZAMANI-2
Tarlalar küçük, küçüktü, harmanlar küçük, küçüktü
Yabalar sarıçamdan yontulurdu
Tırmıklar fındık ağacındandı
Dirgenler kızılcıktı, sapları yığarlardı
Anadut üç parmaklıydı sapları tutardı