KÖYÜM-2
Sende doğdum sende büyüdüm
Döven sürdüm harmanlarında
Som savurdum gecelerinde
Buğdayını yere, samanın yele verdim
Çift sürdüm, ekin biçtim, orak biçtim
KÖYÜM-3
Doğduğum topraklara geldim de duruldum
Baktım da geçmişten dünden vuruldum
Anam babam çoktan göçtü evimiz virane
Gördüm kapımız kitli elim ayağım tutmaz oldu..
KÖYÜMDE BAHAR-2
Bu sabah erken kalk
Şöyle bir dolan harmanlı dereyi
Koyun kuzular harmanlarda
Koşuyorlar oğlaklar yeşil çimenlerde
İnekler çıkmış ahırdan, yavrusu yanında
KÖYÜM GEZERKEN
Acıyla geçtiğim yollardan geçiyorum
İzlerine rastlıyorum acı ile bıraktıklarıma
Düz meşe, samanlıkların arkasından geçiyorum
O geçtiğim yollarda çekilmişti acıların fitili
Acılar savurmuştu bizi dört bir yana
KÖYÜMÜ GÖRDÜM
Özledim de hele gideyim dedim köyüme
Toprağına ekilen tohumu, sabanı, tabanı
Mandası, öküzü, boyunduruğu, zevlesi, değişmiş
Kağnı arabası gıcırdardı çatakta, yaylamızda
KOYUN, KOYUNKEN
Çok yıllar önce
Bir köy varmış; çok uzaklarda
Fakir mi, fakirmiş
Toprakları sarp, kayalıkmış
Yamaçlardan akan seller
KOYUNLAR VE KUZULARI
Koyunlar çiçekli bayırlara
Düz ovadaki taze yeşil otlara
Bayılırlar.
Süt birikince memelerinde
Özler taze kuzularını
KÜÇÜCÜK
Küçücük daha
Onun da bir dünyası,
Onun da bir anlayışı,
Onun da bir sezgisi
Onun da bir sevgisi,
KÜLLENEN YARALAR
İçimde yaralar küllendi derken
Yanar da yanar için, için
Alevlenir birden
Yakar da yakar içimi yeniden
Doğduğum topraklara
Gitmek düştü aklıma
İçimde küllenmişti
Eski yaralar
Tekrar alevlenip
Acep için, için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!