Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

Koyun yoksa keçiler,
Abdurrahman çelebi
Eşeğe dayımsın der,
Köprü geçeriz tabi…

Büyük küçük fark etmez,

Bittim bittim tükendim
Çöl oldum çorak oldum
Kendime yandım kendim
Od oldum ocak oldum

Düşündüm onu bunu

Gözlerin gözlerin, illa gözlerin,
Başına çok açar; bela gözlerin,
Bakınca sağa ve sola gözlerin,
İçimden dedim ki bu kız ne güzel,
Bu kızı şiirde ifade güzel...
Her şeyden azade, ziyade güzel...

Bohça oldum sevgine
Yamadıkça yamadın
Kıymet bilmedin yine
Sevginle boyamadın…

Sırtında ağır oldum,

Gözlerine derin derin bakıp da,
Bir çırpıda şiir yazan oldu mu?
Gönül sarayını yakıp yıkıp da
Külleri üstünde gezen oldu mu?

Oldu mu sırrını gizlediklerin?

-Üstad Necip Fazıl’ı anarken-

Kaldırımlar geceden,
Kirmanda eğrilen ip,
Yıllar geçse bende sen,
Yaşamazsan ne garip..

Karşıma geçip de düşünüyordun,
Üstüme dikmiştin şen gözlerini...
Ne ben söylemedim ne de sen sordun...
Çok nemli görmüştüm dün gözlerini...

Ben sana yazarken müşküle düştüm,

O kadar güzelki gözlerin senin...
Sevmesem olmuyor; sevsem olmuyor...
Herhalde bu yüzden çoktur sevenin.
Bana ne diyerek savsam olmuyor.
Demesem olmuyor; desem olmuyor..

Gece gündüz kalmadı,
Senle aklımı bozdum.
Kalbim gene dolmadı,
Senle aklımı bozdum...

Yolda gezerken bazen,

Sevgilim değilsin, olamazsın da,
Sevgilim olmaya yürek yok sende...
Yalan söylüyorsun yalan aslında,
Gerçeğe pek fazla gerek yok sende...

Mecbur değilsin ki beni sevmeye,