Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

Kol açmış Akdeniz’e, martılarla söyleşir

Tarihin izlerini taşıyorken Silifke...

Sende sevdam depreşir: sende sevgim eyleşir

Devriye saldım gönlüne

Devriyeler yoldadır

Sevgimdir günden güne

Bir tel kumral saçın ki,
Dağladı,
TArumar etti beni...
Özlem giderdik sanki,
Ağladı,
Tarumar etti beni...

O el attı kârıma,
Dokundu efkârıma,
Müşterisi olup da,
Girmedi dükkânıma....
***
Yarim senin yanında,

Takvimler ne hesap? parmakla saydım
Bendeki bu hasret, sence iş midir?
Mecnunu sevdayla içime yaydım..
Hayal mıdır? gerçek mıdır? düş müdür?

Nilüfer batakta, ya-semen nerde?

Bir gelenek var Sarıkamış’ta
Aşık olunur bir bakışta,
Sarıkamış’ta...
Karlar sim gibi,
Bir isim gibi,
Dört mevsim gibi...

En sosyal duygu sevgi sınırı yok sınırsız
Bir çamın en ucunda kanat çalar kelebek
Çalışan amelenin eli olmaz nasırsız
Her yürek sevgi bilmez, her sevgi dolmaz yürek

Cem olmuş bir sevginin yürekçe aleviyim

Bu sevdanın adına, ne diyorsan de Aşkım
Buyur gönül yurduma, haydi durma be aşkım

Sen aşıkım, sevdamsın gönlün biraz sabırsız
Sevdan sevgimle bende, bir tatlı gölge aşkım…

Aşıkların şarkısının fısıldandığı yere,
Çağlayan su sesinde,şarkıya mı dönen ben…
Açık söyle nolursun,çözülsün şu bilmece,
Senden kopan alevi neden içen yine ben…

Senin kimsesizliğin ışıkla mı sarılı?

Gözlerinin karası,
İzmir zeytini gibi...
Şimdi geldi sırası...
Ey kalbimin sahibi...

Sevgin ile sevdamı