Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

Bana bir gülen lazım
Beni bir seven lazım
Bana bir ağlayan
Beni anlayan lazım

Damarımda kan gibi,

Senki aşık erbabısan, söz ustası, şahısan
Zer halinden sarraf bilir; bilirsin Mevlüt İhsan
Han diyorsun şu dünyaya, gelen göçer ve gider
Mütevazı ruhun senin,böyle değil çok insan

Bağda meyve.dağda çiçek,sende söz sende şiir,

Aşkım hançer olur; beni bilersen,
Çift yüreğin pekiştiği noktada...
Bir fidanın gölgesini dilersen,
Dallarının takıştığı noktada...

Gönüller, yürek, dil, el-ele güzel,

Arpaçayı aştı taştı
Sel Saramı aldı kaçtı
Üç bacının gözü yaştı

Apardı seller Saramı
Bir uca boylu balamı

Güven duyunca insan,
Kime yaslanmıyor ki...
Hele İstanbuldaysan,
Neye Rastlanmıyor ki..

Kırık dökük külüstür,

Bahçelerde güllerin yaza doğru solduğu,
Günler kadar eskimiş anıların var bende,
Düşündükçe duygular bin bir eder soluğu,
Alkış tut, kahkaha at, ölüyorum sayende...

Al bıçağı vur kalbime,
Soranlara yardım de...
Sevmek nedir? sevgi kime,
Bilmeyene sordum de...

Sevgi ile sevmenin,

Kız ben seni görünce,
Aklıma neler gelir…
Baksan bile serince,
Aklıma neler gelir…

Yüzünü döküversen,

30 Ağustos 1071...

Şaha kalkmış atların nalları parlıyordu...
Üç tuğlu bayrakların alları parlıyordu
Alpaslanın emriyle titreyen koca ordu
Anadoluyu Türkün vatanı yapıyordu....

Benim olan uzaksa,
Senin olan ne fayda,
Mayhoş bir tad bıraksa
Hayat geçsin bir gayda...

Acı, ağır hayatta,