Kenar kuytu bir mahallede,
dışı kireç boyalı bir saksıda
dönmüşüm güneşe...
güneşi sen zannediyorum.
Açmışım çiçeklerimi,
sen zannettiğim güneşe
olanca güzelliğimle gülümsüyorum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
güneşi sen zannediyorum.
Açmışım çiçeklerimi,
sen zannettiğim güneşe
olanca güzelliğimle gülümsüyorum.
Günesiniz hayatinizdan eksik olmasin, ellerinizde acsin sevgi cicekleri...
Tebrik ediyorum sairi
Sevgi&saygilarimla
Hiç solmamanız dileğiyle....
Neşe Demirağ
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta