Dostlar üzülmesin
Düşmanlar gülmesin
Kimse derdini bilmesin,
Diye gülmeyi örettiler
İçim kan ağlarken
Yüreğimde depremler olurken
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Namluya kurşunu sürdüm
Tetiğe parmağımı götürdüm
Onlar istedi diye sonkez güldüm
Bana gülmeyi deyil,ölmeyi öğrettiler
bir insanı anlamak yerine yargılayarak mutsuz etmek.
çok üzüldüm.gencecik bir fidanın hüzünlü hikayesine.
Allah rahmet eylesin.
saygılarımla
Bu gece, en çok bu şiirden etkilendim...
Anlamlı, özgün ve acılarla örülü....
Tam puan + Ant.
Selam ve sevgilerimle....
Nafi Çelik
TEBRİKLER KUTLARIM
İnsanlığın duyarsızlığı değilmi ki bunlarca cana mal olan...neden insanımız çok duyarsız/ruhsuz sanki yarın onlara birşey olmayacakmış gibi vurdumduymazlar.
-Arkadaşınızın anısına saygı duyuyor/şiiri içten paylaşıyorum.Hüzzam dı/içim yandı.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta