Gülay Aruç Şiirleri - Şair Gülay Aruç

İnkar etmiyorum
Ben huzur bozucuyum
Adım bile atsam suçluyum
Ama kanımda ve canımda
Var ya bir Aşk
Siz beni O’ndan sorun.

Kolay olsa ben yapardım
Aşk yüzüne dokunuşta
Tenini koklayışta
Ellerini arayışta olsaydı
Ben yaşardım.

Orda sessiz bir dünya vardı
Uzaktan yakın
Ilık mevsimleri okşar geçerdi tenimizi
Yosunların çıplak kayaları giydirdiği
Biraz küskün, biraz neşeli.

Seni uyuttum
Mor salkımlı sümbüllerin yerine
Uzun boylu sazlıkların içinde
Ateş böceklerinin hiç gelmeyeceğini bile bile
Timsahların gözyaşlarında bıraktım.

Yaklaştıkça yabancılaşıyor yüzün
Sözlerin bittiği yerde başlıyor ölüm
Sen hüzünsün hüzün.

Bir boğazımdasın düğüm düğüm
Bir sabun köpüğüsün

Bildiğim kadarıyla asi yaşamayı severdi, gezmeyi de
Elinden şişesi hiç eksik olmazdı, içerdi de
Kumral saçlarına hep bant takardı nedense
Çok yakışıklıydı çok
Ama adı yok, sanı yok bende.

Araya araya bulamadım seni
Üstünden çok zaman geçmiş
Sora sora süremedim izini
Yollar çoktan silmiş.

Biliyorum affetmen zor!

Gümüş renkli bir sabah
Kurumuş yapraklar düşecek ellerine
Sarı dallar yeşerecek
Güz ansızın kaçacak geriye
Çocuk dudakların ilk tebessümünü edecek
Son nar çiçekleriyle

Ezberleri bozmak gerek
Ecel terleri dökerek
Islah etmek, ayırmak bedeni ruhtan
Başa saracak iyi ve kötü an
Sen yine bırakıp gideceksin.

Bu akşam bana bir sorun, bin anlatayım
Meğer aşk biterken kurşuniye dönermiş buralarda
Sessizliği parçalıyor benden uzaklaşan adımların
Ben de sen diye şişelere sarılırım bundan sonra.

Sığındığım masalar ayık kaldı,ben kendimden utandım