Gülay Aruç Şiirleri - Şair Gülay Aruç

Toprağına sımsıkı sarılmış
Ulu bir çınar tanımıştım
Serinlemek için gölgesine saklandığım
İri gövdesinde buluşurduk Çocukluğum ve Ben
Ordan burdan konuşur dururduk.

Aradığım çok şey değildi
Bir çocuğun oyuncağına teslimiyeti
Penceresi ufka bakan küçük bir gönül evi
Her şey, içimdeki o dev meşaleyi tutuşturmak içindi
Ve Seni.

Dev ankaların sırtında
Kendimizi bir anda kaf dağının ardında bulduk
Masallar ülkesinden getirdiğimiz bir anlık solukla
Ölümsüzlük çiçeklerini açtırdık ormanlarda.

Dağ demedik, taş demedik

Papatya falına döndük
Koparıldıkça boyun büktük
Çatlamış topraklara
Sarı beyaz gözyaşı döktük.

Kışların kasvetiyle matemlere büründük

Bir ah duyarsan üstü kapalı
Kendin için bir fakiri doyur
Senin için varsa hayatının bir anlamı
Hüviyetini rumuzsuz duyur.

Ayır cahil cüretini hakandan

Anlattıklarımı sessizce dinledi rüzgar
Birazdan ağladı ağlayacak
Gittiğini duydu senin
Öfkeden gemileri, uçakları durduracak.

Adresini verdim ona

Kan ağlıyor yüreğim kan bu gece
Bir yerine on kadeh de içerim
Sorsan bana neden içtin diye
Bu kafayla zor söylerim.

Yıkılsın meyhaneler

Eski bir mataradan baktım içeri
Derya sandım içinde yüzenleri
Selam olsun sana Ermişlerin Ülkesi
Helal olsun sana Ülkemin Şehitleri.

Unutmayın

Seni uyuttum
Mor salkımlı sümbüllerin yerine
Uzun boylu sazlıkların içinde
Ateş böceklerinin hiç gelmeyeceğini bile bile
Timsahların gözyaşlarında bıraktım.

Yaklaştıkça yabancılaşıyor yüzün
Sözlerin bittiği yerde başlıyor ölüm
Sen hüzünsün hüzün.

Bir boğazımdasın düğüm düğüm
Bir sabun köpüğüsün