Gözyaşı Yağmurları Şiiri - Önder Karaçay

Özlemin gözyaşlarına mahkum bulutlar gibi,
Ağaçların dallarında sallanıyor hüzünler,
Fırtınayla mı titriyor sanıyorsun yapraklar
Rüzgarın doğaya açtığı savaş gibi

Gökyüzü bir kararıp bir açıyor,
Siyaha teslim olmuş akşamlar gibi,
Şehrin üzerinde sinsi bir pusu kurmuş bulutlar,
Kuşlar uçuşuyor fırtınaya haber salmış gibi

İnsanı severiz bizde tazedir duygular,
Bir koşuşturma, herkeste ıslak bir telaş var,
Gözyaşları sel olmuş duygular teslim,
Toprağa doymuş su gibi gözlerden fışkırıyordu yaşlar

Belli ki yüreğin insan, gözlerin iki can,
Tenin hasreti aradığı bir zaman,
Doğa da kendini yıkadığı bir an,
Gözlerinde sel olmuş suların öfkesi var.

Düşen her damla kaynar su gibi haşlıyor,
Sanırsın ki bu öfke yeni başlıyor,
Anaların yüreği ıslanan kuzularına yanıyor,
Suyun öfkesi bir türlü dinmiyor.

Damlalar camdan ne güzel süzülüyor,
Yapraklar ıslandıkça yönünü güneşe çeviriyor,
Buğulu bir karede hayat döndükçe bizi yoruyor,
Her damla su gibi kelime olup nağmeye değiyor.

Sen yoktun yanında yar o biçare zamanda,
Hayalin rutubetli, gözler hasretle nemli,
Yağmur piyano çalar gibi çama döşeniyor,
Hasret gurbetten gelmiyor yüreğim dolu isyanda.

Eski bir zaman gibi kokuyordu parmaklarımın ucu,
Dokununca kehribar sarısı tespihimin tanelerine,
Sanki her biri sabır saklıyordu çekiyordu beni kendine,
An gelir sende düşersin kendi derdine

Bir avuç hasret bir gün senin de payına düşer,
Muhtemeldir aldığın keyifle duyarsın bir efkâr,
Uyan artık fani dünyadan gitmeden bırak bir eser,
Komşuda pişerse belki bir dilimde bize düşer.

Gamzene nar tanesi gibi sular iner yanağından,
Ağlamaya ne gerek vardı, seçmiştin hasretin uzağından,
Sel olduysa gözyaşların çıkmıştır yatağından,
Çamura yatma uzak dur benim toprağımdan.

Önder Karaçay