Göz değmedi aşkımıza, gördük ki kırgınlık sarmış ikimizi birden yalnızca.
Sırttım sırtına teğet geçerken, kokun siniyordu ruhuma, besleniyordum.
Gülümseme ardına sakladığım hüzün yayılıyordu dışarıya, sade sen anlıyordun.
Boynunu her çevirişinde sağa, biliyorum fark etmesin diyordun, çakışıyorduk.
Aynı şeyi düşünüyorduk çalan ve tesadüfün bu kadarı dediğimiz şarkılarda.
Başımı eğip içme akıttığım göz yaşlarımı saklama çabam zorluyordu.
Gözleri dolu ama sözleri yok bir adamsın
Söylesene bu kadar mı kendinden kaçarsın
Dalgın bir bakışla köşeyi döndüğümde karşıma çıkansın
Durduk ikimizde bir kaç saniye, zaman da durdu bizle
Aynı anda aynı yerde duyulmasın diye kalp atışını tutarsın
Sonrasında yok sayışlar ve sıradanlaştırmaya çalıştıklarımız
İç benliğimde yankılanansın da
Dış dünya sana ait değil
Asıl önemli olan aşkken
Önemsiz ve özensiz olansın
İki zıtlık arasında denge olmazmış
Sensizliğe hapsolduğum güneşli günlerim var
Demir parmaklıklarım sözlerinden oluşmuş
Prangalarım gözlerinin ötesindekiler
Aç susuz kalırım sanıyorlar da senle beslenirim
Bir masal perisi geliyor her gece yanıma
Başlıyor bize dair hikâyeler okumaya
Her giden sene bir şeyleri de götürür beraberinde
Eklendikçe yaşa yeni sayılar
Olgunlaşır insan şarap misali yürek mahzeninde
Yükü ağırlaşır belki biraz hayatın
Yaşanmışlıklar bazen taşınmaz olur
Bazen de kuş misali özgürce uçurur
Dolunayın şahitliği var
Yemin ettim senden vazgeçmeyeceğim
Ruhumun en saf inancı çocuksu sevdanla gözlerin
Sezen söyledi buğulu buğulu baktı gözbebeğim
Tanrım dualarımı tut, bıraktırma
Mayısın otuzu,
gecenin bitişi yakın yeni bir güne,
artı bir ekle,
ay da yeni gelişiyle..
İçimde eksik bir cümle,
durgunum,
Keyifli bir kalabalık vardı etrafta
Dostlar, kahkahalar, güneş tenimizde dansta
Elimde bir silah, tek atımlık kurşunla
Şaşkınım anlamsız durumu anlamaya çalışırken
Tetik çekildi, sustu kalabalık, kurşun sesi kaldı havada
Korktum ama gördüm ki herkes hayatta
Bazen yürek yetmez duyguları taşımaya..
Aynı mevsimi yaşıyor olsan, aynı havayı soluyor, aynı yıldıza dilek tutuyor olsan da;
Bazen gözdeki ışık yetmez bir aşkı anlatmaya..
‘’Hiçbir şeyle yola çıkmış olmanın artısı sana zaman içinde her şey olarak dönecek’’ hatırlarsın öğretilmiştik..
Ardımıza alırken takvim yapraklarını, umutları yitirmemenin nedeni, kalp atışlarını durduramazken sakin olmaya çalışmakla aynı..
Öğretilmişler ve öğrenilenler ne kadar hayır dersen de, aynı noktada kesişiyor..
Hayat anı yakalamaktır bazen kırılan bardağın her parçasında, akarken su ellerinin arasından şaşırmaktır içinden giden ağırlığa ve sevgilinin gözlerinde gördüğün kaygıdan şükretmektir tanrıya.
Sevdalanmaktır sonra yeniden hayat, aynı dudakta aynı tende ve acıyan yerleriyle acımaktır.
Yeni bir yaşam kurmaktır sonra ve o yaşama dahil ettiğin her parçada bir hikaye vardır.
Birlikte yapıp bozduğun oyunlarda bir dünya yaratmaktır yeniden ve yine aşkla.
Anılar biriktirmektir hayat, geleceğe taşınan her sözcükte gülümsemektir ve kadere inanmaktır sonra.
Kader belki bir karmaşa ama dinlersen yürek sesini huzur yakındır orda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!