Hani karanlık bir gece yıldız kayar ya zindan olmuş yüreğine. İşte böyle bir duygu kaplıyor içimi göz göze geldiğimiz yerde. Kalp atışım sanki sağanak bir yağmur öncesi gürleyen gök gibi, gürültülü. Heyecana yakın, sevgime sahip hoş geldin diyor sana dilim. Adını duydum diyorum gelmeden önce, yanıldın diyorsun gülümseyen gözlerinle. Ah be canım ben senle ilgili hiçbir ayrıntıda yanılamam ki. Ha bazen hayat bütün renklerini sana döndürüyor. Her ses sen, her yüz sen, her gölge sen. İşte o zaman en çok emin olduklarımda bile seni arıyorum. Bunun adına yanılmak diyebilirsek, yanılıyorum.
Sana hassas bir terazi gibi bedenim. Kulağım sesini en ücra köşelerde bile duyar. Adının geçtiği her yöne çevrilir başım. Gözlerim kilometrelerce uzaktan seni seçer, sana bakar. Tenim kokuna alışık, rüzgâr ister lodos olsun ister poyraz, burnum hep seni koklar. Sevdalıdır başım, dumanlıdır aklım, her halim aşk sarhoşluğudur sana yakın. Karmaşalar olur gün gelir, üzülme sen çözüme yakınım. Sırf senin gözlerinin içindeki gülümseme en zor sorunla baş etmeye yeter. Her daim hazırım ben hayatın çok bilinmeyenli denklemlerine. Yeter ki can acın olmasın, düşmesin yüzün. Sevdiklerine tek çizik konmasın, yürekleri kırılmasın. Sözleri sustur sen sadece öfkelerden geçerken, sevgime dokunmasın.
Ben varsam canım sen üzülme; hayatın her anını kolaylaştırmak adına çabam. Ben varsam gülüşünü yüzünde tutmakla başlar sevdam. Ben varsam sen kadar değerlidir içimde can dediklerin. Ben varsam ve ilahi adalet dilimdeki duayı dolarsa boynuna, korur seni. Korur sevdiklerimizi ve seni daha çok sevebilmek için korur beni. İnan yeter ki yüreğime sevdiğim, sil baştan yaratırız birlikte her şeyi.
İnsan herşeye alışıyor. Yaz bitiyor hüzünleniyor güneşli günlere veda ederken, ardından yağmura alışıyor. Son bahar yine hüzün kokuyor yağmurdan sonra, alışıyor buna da. Değişiyor, farklılaşıyor, olgunlaşıyor ama en çok da alışıyor. Bitmez sandığı şeyler bitip gittiğinde başta şaşırıyor sonra alışmaya başlıyor yine. Ardından alışmışlığına şaşıyor. Yeni sorular sormaya başlıyor kendine yalnızlık hissini anlamak için. Karşılaştığı boşluğu anlamlandırmaya çalışıyor. Olmuyor, vazgeçip yeni anlamlar buluyor kendine, hayata devam ediyor. Ve işte insan her şeye alışıyor.
Duygular taşınır mı insanın içinden. Galiba oluyor. Kalpteki dağınıklığı toplayıp alıp bavulunu terk ediyor duygular. Aşk gidiyor. Arkasına bile bakmıyor bu sefer. Göz yaşı yok. Pişmanlık yok. Emin adımlarla gidiyor gerçekten. İçime bakıyorum ardından; temiz, huzurlu ve dingin. Üstüne üstlük hayli memnun ruh halinden. Beden hafiflemiş rüzğarla dans ediyor, yağmurla ıslanıyor. Bitti. Sadece tek kelime. Yıllar almıştı oysa yaşanırken. Bitti. Hüzün de, öfke de, korku da sadeleşti.
Kelimelerim eskisi gibi değil. Onlar da alıştılar yokluğuna aşkın. Yaraladıkları, yaralandıkları zamanlar vardı. Artık iyileştiriyorlar beni. Hayallerim yenilendi. Cesaretim peşinde hala değişmeyen o. Yeni hayallere cesur bir giriş yapmak istiyorum şimdi. Sil baştan çıkıyorum yola. Yüzümde muzip bir gülümseme neler olacak merak ediyorum. İyisin diyor dostlar, bu sefer gerçekten iyisin. Kendinlesin. Alıştım diyorum kendime, değişimime. Aşkım da değişti, gerçeklerim de.
Bulut üstü bir uçak gidiyor ardına iz bırakarak
Umudu taşıyor kanadında, özlem karşılayacak
Kafamı kaldırıp baktığımda maviliğe, uzak
Martı çığlıkları duydum peşi sıra, kıskanarak
Gelişin gidişinle bir olsun sevgili, yokluğun tuzak
Fazlasıyla birlikte olduk biz seninle
Düşsel ya da gerçek, anlatılmazdı yaşanılanlar
Yalnız olmak senle olmaktı kendi içimde
Elimden gelse hep tek başıma kalırdım, belki sen de
Korkusuz, cesur bir yaratım halinde
Hep yeniden, aşk olurduk biz seninle
Elimde kurşun kalem
Bir beyaz kağıt masada
Kulağımda bir ses
Ne söylüyor sorma da
Dikenli teller çizildi kağıda
Sabr-ı selamat günleri gerime alıyorum
Bitiyor bir oh çekiyorum
Yenisine hazırlık aşk dolumuyla başlıyor
E dolumu haliyle senle yapıyorum
Hani şeytana satsam diyorum ruhumu
Geceye çığlık attım
Yankı senden geldi
Boşluğa çarpan sesim değil
Gülüşün ezik hali oldu
Bir kulak çınlaması
Eylül
Sağanak yağmurlarda ıslanıyor beden
Üşüyen tene alınan hırka
Fonda hüzne yakışır şarkılar var
Bu şehir en çok bu mevsimde ağlar
Gökyüzünde dağılıyor şimdi bulutlar
Farz et yanındayım, gittiğin yerlerde gölgen misali
Baktığın yere bakıyorum seninle
Düşündüğünü anlıyorum senden önce
Attığın adımın izine basıyorum
Seninle terliyorum gecelerde
Eskiye dem vuran şarkılar
İçimi ezen sorular
Söze ne hacet, gözler var ya
Gitmiyor içim sensizliğe
Çekiyor tenim özleminden öte
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!