İstanbul hoyrat bu gece. Sert esiyor rüzgar, soğuk. Karanlığa bakıyorum penceremden, yağmurun sesini dinliyorum ve cama vuruşunu. Aklımda sen varsın. Gülümsemen ve mavi gözlerin. Birkaç saat önce duyduğum sesin dolanıyor sanki etrafımda. Keşke gelseydin diyorum yada erken arasaydım yakalar mıydım? Neyse, uzatmanın anlamı yok. Galiba tanrı istemeden yakın olunmuyor.
Bugün uzaklık vardı aramızda farkındasındır. Uzaktı gözlerim, gözlerine değmemek için. Sana yazdıklarımdan sonra duygularını ifade etmeyişine içerledim galiba. Tepkisiz kalıyor olman şaşırttı. Cümleler kaçtı sanki bir araya gelince korkudan. Biliyorum aslında söylenecekler bunlar değil. Sonra düşündüm de, daha ne demeliyim ki. Bu varıp varılabilecek son durak gibi. Ötesi yok. Yani bende gidilecek yön kalmadı, gösterecek sensin bundan sonrasını.
Aklında mıyım bilmem ki. Yüreğine yada zihnine düşüyor muyum olmadık vakitlerde? Aynı gökyüzünü seyrederken karanlıklarda, senin de yüreğin üşüyor mu bensizlikten? Üşüyorum canım ben ve sensiz tutunamıyorum hiçbir şeye. İyiyim aslında eskiye kıyasla. Kendime olan saygımdan, hayata daha bir sıkı tutunuyorum. Güçlü durmalıyım, yoksa ben olmuyorum. Yine de ne yaparsam yapayım, seni yok edemiyorum. Aynı şarkı dinlediğim. Okuduklarım hep bize dair şeyler ve sana yazdıklarımı tekrarlıyorum sürekli.
Bütün gece sessiz geçti bak, bütün gece sensiz..
Terk edilmişlik hissinden uzak olsa da yürek yalnızlığı tolere edemiyor sen olmayınca..
Özlemler büyütüyor içinde ve çoğu kez bastırmak zorunda kalıyor..
Arzuladıklarından uzak olmak zorluyormuş insanı yeni anlıyorum..
Ve görüyorum ki yakın olmak bazen en uzak yolların sonunda oluyor..
Suskunluğumu bozmamaya yemin ettim, yamalı olmasın sözlerim..
Günün en kuytu saatleridir gündönümünden sonrakiler.
Gece; sessizlikle ve karanlıkla kol koladır.
Yalnızlığın boğazına yapıştığı olur.
Yastık yorgan düşmandır sanki ve bölük uykularda sorgulanır yapılan yanlışlar.
Regresif bir tutumla sığındığın yatağın savunmasız bıraktığı ortadadır.
İnadına kapatırsın gözlerini, acır göz kapakların.
Ayak üstü yaşanmaya çalışılan, ölümsüz bir aşk hikayesi bizimki. Sorsa birileri, ne adı var içimizde ne de anlamı. Farklı yerlerden değildi aslında bakışlar. Yapılan tek hata ürkek durmak ve yürekleri fazla korumaya almaktı. Yaralanmak böyle bir şey olmalı. İnsan en sevdiğine kıyabiliyor galiba kendini temize çekmek adına. Öfke selinde boğulduğunu ve aslında en çok onu sevdiğinden bunu yaşadığını fark edemiyor. Sonra dolu dolu bakan gözlerle keşke demek yara üstüne yara açıyor.
İşte biz bu anlamsızlıkları aylardır yaşıyoruz sevgili. Tüketecek daha ne var söylesene. Adını koyamadığımız şeyler bağlamış sanki bizi. İkilemlerle hayatı götürmeye çalışıyoruz. Gitmiyor ama. Hayatın yaptığı tek şey zamanın geçmesini sağlamak ki onu da elimden geldiğince durdurdum son aylarda.
Sen hoyratça suçlayıp, niye derken sadece seviyorum seni geçiyordu yüreğimden. Bunu anlatmak için fırsatlar kollarken, farkında olmadan hata yaptım, uzaklaşmanı sağladım. Galiba seni sevdiğime inanmadın.
Derin sözlerin manası yok artık bende
Sığ sulardayım kelimelerimle
Üstelik can yeleğim var belimde
Açık ve net her sözcük içimde
Vurgun yediğim derinlerin korkusundan
Herkes gibi ne söylenirse odur duyulan
Yüreğimin akşamları ayaz olurdu önceleri yokluğunda
Üşürdü tenim sensizliğin estirdiği rüzgârlarla
Dağlarında kekik kokuları gelmezdi burnuma çocukluğumun
Şimdi kara kesmesi beklenen kış gecesinde güneş açtı açacak
Sisli bir şehir belki dışarıya baktığımda önemli değil
Gözümün perdesi indi, yarama bastığın tuzlarımla barıştım
Temmuz ayının ilk günleri daha. Sıcak yaz öğleden sonralarının tenimizde bıraktığı brozluktayız. Güneş yağının havuca çalan kokusu burnumuzda. Tatlı bir yudumda çakır keyfe giden gecelerde, kulağa takılan şarkılarda yapıyoruz aşk bestelerini. Mekan aynı hep bildiğimiz gibi, olmayan biziz şimdi. Bizim dediğimiz ve her çalışta yüreğe kor düşmesinin heyecanını hatırlatan o melodi, hep olduğu gibi o gecede anımsattı senli günleri. Sensiz olmuyor bu kesin dedi içim, iletildiyle çocuksu bir sevinç yaşadı kalbim, gülümsedim. Çok şükür ki sayfiye bir aşka gönül vermedim.
Yeni bir hafta şimdi, mevsime ve ayın sıcaklığına inat poyraz yıkıyor ortalığı, yağmur bulutları kara kara başımızın üstünde, balkonundaki kelebeğe selam yolladım hızlı giden bir otomobilde, seni andım. Günlerin yorgunluğuna ve hayatın acımasızlığına dayanmak sensiz olmaz anladım. İki gündür nereye baktımsa sana dair bir şey aradım. Yüzler benzedi yüzüne, döndüm baktım, bulamadım. Sesler duydum sanki sensin sözünde, duyamadım. Ağladım. Yağmurlu yollardan geçerken her gözyaşını tek tek adımımın ardına bıraktım, hani bir masaldı çocukluktan hatırladım, izimi bul diye sana ıslak bir yol yaptım.
Bir akşam üstündeyim yine, göz kapaklarımın ağırlığı, zihnimde geçmiş yirmi yılın hesabıyla. Koşulsuz sandığım sevgilere katılan koşullarla sarsıldım. Kontrol dediğim şeyi en çok sende bıraktım, harika anılarla dolu bir aşk kazandım. Şimdi can sandıklarım kelepçeler taktılar koluma, sıfırlandı inançlarım. Gücümün alevi söndü sönecek, dayan diye bir fısıltıyla sesini duyumsadım. Yokluğuna sığınmaya çalışmak zor günlerdir, keşkelerime eklediğim tek şey varlığın oluyor. Yanımda olsaydın, her zorluğa severek katlanırdım.
Canımsın sen benim
Yolların sonu, dünyanın ucu
Yada en dikenli sözlerin siperi
Her neyse baş edilmesi gereken
Canla edilir elbet
Canımsın ya benim
Nisa’ya...
……………………………..
Bir duygu büyür sevdalı yanımızda
Adına aşk deriz gözümüzde parıldayan ışıkla
Başka bir zaman diliminden geldim kardelen mevsimine..
Demiştim sana çünkü, yılın ilk karı düşünce şehre gelir aşk sözleri de beraberinde..
İnceden bir sızı sarar belki sabahsız gecelerde ben yanını yüreğinin.. Yalnızlıktan değil, cesur olamadığı için buruktur gözlerin, boynun eğik bakamazken sevgiliye, aslında içinden geçenleri duysan aynı şeyler yansıyor ve boşlukta yankılanıyor çoğu kez.
İsyansız bir aşk yaratabilir miyiz seninle..
Yüzümüzden geçenleri saklayabilir miyiz birbirimizden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!