İçimden bir yaramaz çocuk geçmiş gibi.
Her şey her yerde.
Nereye elimi atsam
her şey sana bulanmış.
Arıyorum yaramaz çocuğumu,
içimdeki yıkık döküğün arasına saklanmış…
Denize bakan evler gibiyiz,
eğer bir deniz görüyorsa gözlerimiz
tuzludur kirpiklerimiz,
sahile bakan balkonu gibi eskimiş
ama huzurludur hayallerimiz.
Denize bakan evler gibiyiz
Ben mi?
Sen mi?
Diye düşünürken,
Ayrı düşmüşüm bizden.
Zaman ne çabuk geçmiş,
Ne çok değişmişiz meğer.
Köprünün kucağına yatmış dolunay
Asılmıs gölgelerine balıkçı teknelerinin, sallanıyor
Eteklerini açıyor muzur egeli bir rüzgar
Bir kirpik düşmüş yakamozların üzerine
Dalgalar okşuyor köpükleriyle
Daha önce bu şehri
terkendenlerin izinden gidiyorum.
Yol çok uzun değil
6 saat yaklaşık
Yaklaşık 6 ömre bedel
Döneceğim elbet
Henüz 3 bilemedin 33 yaşındaydım
Bir gece
Bir deniz kenarında
Bir delinin bakışlarına tutunmuş çiğ tanesinden dinledim bu hikayeyi
-Anne!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!