Sene sonu Cumartesi,
Şaşırdığım anı gördüm.
Yardım, küçük domatesi,
Can içinde canı gördüm.
Sen, tabiat diye dayat,
Deme hiçbir şeye bayat,
Ölü zannettiğim hayat,
Yeni canlananı gördüm.
Eserinle göklerde uç,
Gerçek sanat sahibi güç,
Hayret edilecek sonuç,
Çekirdekte kanı gördüm,
Çekirdekten fide çıkar,
Taş-toprağı deler, yıkar,
Yaratıcı Güç, aşikâr,
İnkârcı insanı gördüm.
Saksıya domates ektim,
Meyvesini görecektim,
Suyun verdim, sabır çektim,
Çiçekli fidanı gördüm.
Güz geldi, güneş kayboldu,
Verim süreleri doldu,
Yeşil otlar artık soldu,
Can veren hazanı gördüm.
Düşündüm, karara vardım,
Dedim, yapayım bir yardım,
Ham meyveleri kopardım,
Taşta kızaranı gördüm.
Domates tabakta durur,
Akşamüstü güneş vurur,
Dikkat etmez isek kurur,
Çürümüş olanı gördüm.
Ne Türk, ne Fars, nede Arap,
Akıbet, sonumuz harap,
Olacağız bir gün turap,
Rahmet-i Rahmanı gördüm.
Sezayi, an Yaratan’ı,
Cansızda yaratır canı,
Boş zannetme bu meydanı,
Meydanda Sultan’ı gördüm.
(29 Aralık Cumartesi 2012)
Kayıt Tarihi : 2.1.2013 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
29 Aralık 2012 Cumartesi günü, canım domates yemek istedi. Evimin balkonunda saksıda yazın yetitirdiğim domateslerden güze kalan meyveler gelişmesini durdurmuş ve kızarmıyordu. Bunları kopararak, önce mermer üstünde kızarmasını bekledim, daha sonra da bir porselen tabağa aldım. Uzun zaman tabakta bekleyen iki adet küçük domatesi ekmek arasına koyup yemek için elimle yardım. İşte o zaman hayret edilecek bir durumla karşılaştım. Minicik çekirdeklere tutunmuş onlarca küçük domates fideleri özgürlüğe kavuşmanın hazzı içerisinde adeta bana gülümsüyordu. Bana olağanüstü gelen bu olayı belgelemek üzere cep telefonunun video kaydına aldırarak, dostlarımla paylaştım. Odama çekilerek bu olayı mısralarıma döktüm. Fideleri de çekirdek ve domatesleriyle birlikte saksıya dikmek üzere bir tanıdığa verdim.
TÜM YORUMLAR (2)