Kim istemez ki bir yer bulup, hiçbir şey hatırlamayıp unutmayı yada kim istemez ki bulduğu yerde her şeyi hatırlayıp hiç unutmamayı. En karanlık gece bile bir ferfecir, en aydınlık gün bile bir şafak gizler koynunda. Her ne olursa olsun, her insan geçmişin kötülüğünden, geleceğin iyiliğine doğru yürümeli; kan tarlası gelincik şafaklarının bile, krizantem bahçesi ferfecirleri vardır. Unutma! Işık her zaman doğudan yükselir, uçmalı gönül kuşu ışığa uçmalı her zaman. Nice başlangıçlara, nice sonsuzluklara uçmalı. Kanatların kırılmış ise, vazgeçme asla, sevdiğin yeri yanında götürürsen uzaklara gitmene de gerek yok. Kafes senin bedenin, gönül kuşu içinde saklı...Işık sensin, doğuda, doğumda, doğanda, doğuran da sensin...Sen Kaynak'sın...
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta