Her toplumda zorluğu kendini iyi olarak gören yalnız hakkını korumak ve savunmaktan aciz başkalarının hakkını yiyenlere karşı seyirci ve suskun kalan insanlar yaşatır. Hukuk içinde itiraz etme hakkını kullanmayan insanlardan oluşan toplumlar gün gelir onursuz bir şekilde yaşamak zorunda kalır.
Onursuz bir şekilde yaşama zorbalığına boyun eğmek yaşama hakkını tamamen kaybetmeye yol açar.
Gönül gözü açık olan insanlar dünyaya açık gözleri de ancak o zaman gerçekleri görmek isteyecek veya hakikat ile yüzleşmeyi göze alabilecektir.
Gönül gözünü açık tutmanın değişmez tek bir kuralı vardır. O da şahsi çıkarı genel çıkardan üstün tutarak madde gücü ele geçirerek madde gücü olmayanı ezmekten vazgeçmektir.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Tarihin de sorunudur,
"İyiyle kötünün" mücadelesi,
Elbette toplumların da!
Maddeye tapmak
Zenginleştiğini sanmak
Parayla her şeyi çözeceğine inanmak ve inandırılmak "RUH HASTALIĞIDIR!"
Sinsidir bu hastalık, üstelik çabuk yayılır, bulaşır!
İşte bu "zafiyet", kullanıma açık kişiliksizlik üretir,
"Sinek pekmezciyi" bulur misali "KÖTÜLÜĞÜN ELEBAŞILARI" böylelerini bulur ve sonuna kadar kullanır!
Tanıdık bir senaryo değil mi?
Açıkça oynanan!
Bataklık genişledi bayağı
Kurutmak zaman alacak!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta