Gönlümün Eseri Şiiri - Kasım Kobakçı

Her dem düşlerin
Sakin iklimlerine, tül düşerse
Sabaha ergin
Geçmişe dingin
Bakışlar dolsa, gönlümün eserine.
*
Uzar teller
Koyuluğu pekişmiş, devrin içine.
*
Düşlerde
Tane tane bakılan, kara gözler
Sıvasız duvarların, kalbine gizlenmiş
Gönüllerin esrarında, sır saklar.
*
Mazisine
Narin ellerin, orta yerinde
Çözülür naif ipler
Serilir çıplak baharın
Yeşil yüzüne.
*
Durur genç kız
Konuşmayan suskunluklarına
Topluluklar dönerken, çevresinde tekliğine
Ve
Çaresizliğine durur.
*
Lakin
Vakit fazlasına bırakılan, düş yurdunda
Cıvıl cıvıl, neşeleri vardı
Ayaz iklimlere bırakılan, nazik nefesleri
Yoksul anlara değen, zengin hatırası.
*
Dokunmalıydı tel, nazik yüreğe
Sular inmeliydi, yerin dibine
Islanmalıydı, bahar yağmurunda bukleler
Dişi kokmalıydı fidan
Toprak gibi kokmalıydı ten.
*
Yaslamalıydı yanağını sevda ağına
Çiçek tutmalıydı narin eller
Ömürde hayat bade
Dudaklarda tebessümler, buse olmalıydı.
*
Sevsin genç kız
Avuçların ortasında, yakarış olmalıydı
Cennet bahçelerinin
Bahar kokulu yamaçlarına yaslanmalı
Düş bağlarında
Papatya kokulu örtülerine, sümbül devşirmeli
Güneş gözlü, aşk özlü, olmalıydı fidan
*
Ey!
Yaz ayının
Sıcak gecelerinde
Ay ışığına yol bulduğum
Şimdi işit.

Batı rüzgarlarının
Sarılıp sarmaladığı, yarına umutlu zamanların
Verimli ortamlarının, sulak kıyılarından
Yüreğini çek al
Bırak ılık denizin, berrak sularına
Geçmişine dokunan, her ne varsa
Arındırsın tenindeki
Tükenmiş tortuları
Boşalt, soysuz vaktin üzerine.
*
Sen ağlama
Kızıl buklelerinde, belik belik örülüp
Hayallerime çekildiğim
Gün batımı şafaklarında, sokul yanıma
Karanlıklar sırları, bahar yapraklarında saklar
Gel sırrım ol, dolan boynuma
Lanetleme geçmişini, lanetleme
Tövbeler ötesi dualarda, geleyim ruhuna.