Son yılların en kışkırtıcı şubat ayı
Apansız bir ayrılık
Kelimeler sıralanmakta fazla acemi
Umudum gökyüzünde isyan halinde.
Yaşadığı henüz kaçıncı bahardı bu
Kışın ayazı çok sert vuruyor
Ege de hava kararmış ,
Satırla yaralarımı kanatıyorum.
Ev yok, apartman yok;
İzmir'de bir oda,
Odayı bataklıkla süslemişim.
Kendimi haritadan silmiş,
Devrik cümlelerle yazılmış bir şiir gibiyim;
Hayatımda biri yok ama birinde hayatım var..
Evvela bakışlarımız birleşiyor
Ellerimizi koydum sıraya
Ruhumu teslim ettiğim satırlar doğuruyorum
Beklerim gelmesen bile.
Kırmak istiyorum kalemimi,
Hangi kelimeyle yaşıyorsun?
Canın hangi cümlelerde?
İçimin tek değil belki ama
En büyük enkazısın, Anne.
Ne döktüğüm gözyaşı bakidir,
Bir gelecek düşlerim memleketim için,
İsteniyorsa değişim, çocuklardan,
Yaşamak ise bu, köy okullarında başlasın
Uzat elini, korkma!
Hepsi memleket için!
Yeni sevgiler insanı tatmin etmiyor,
Kimi yatakta geçiyor aşk diye,
Kimi birden fazlasına gönülden bağlı.
Nerede o eski aşklar, gözlerin başka gözlere değme korkusu!
O sıcaklık yok artık.
Bir küçük odaya sığıp taşan huzur,
Pencereye ne zaman çıksam ışıltılı yüzünü arar oldum
Aşk bir kaldırım taşı gibi kenara çekilmiş, atılmış belki de
Büyüyor aşkım, kucaklayarak karşılıyorum karanlığın dip köşesini
Ezgilidir aşkım, Cemal’edir bu sevdanın temelleri
İki ayrı dünya arasında birleşen kollarımız
Hacetimdir gözlerimle gördüğüm adımlarını sokaklarımda yaşamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!