Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Günler kadar uzun
insanlar hep çevremde,
kalabalık akar gider
ben hep kendimle.
Hüznüm çoğalır,
kopuk parçalardır

Durduğun yerde duramazsın,
varlıklar saçılır devingenliğinden.
Artık yalnız da değilsin,
çılgınlık ürer sevinçlerinden.

Ürer karanlık, aydınlık arası

Siz kararınızı vermişsiniz, ne güzel.
Yapacak bir şey yok, öğrenip,
araştırmak zahmetli iş. Böylesi
hem kolay hem verimli, bir taşla
kaç kuş, yorulmazsınız.

Senin özgürleştirici varlığınla,
başlar yeryüzü maceram.
Herşeye izin vardır, redde,
kabule, kaynaşan, ayrışan.
Bir tükenmez yarayı kanarım,
insanlığım böyle oluşmalıymış.

Gel gerçek miyim anlat bana,
görüntülerle coşmuş bu masalda.
Giysimden soyunmuş, çıplağım nasılsa,
üşümüş, yorgun ve açıklıkta. Anlat ki
oyalanayım, unutulduğum bu kenarda.
Dolsun da benliğim sağlam kanıtlarınla.

Belirsizin gerçekliği
tek gerçeğin olsun.
Madem böyle yaratıldın,
heryer kendinle dolsun.
Hayırlı veya uğurlu,
ölümcül ya da acılı,

Beni ne kadar onaylarsanız,
o kadar severim sizi,
böyle benimserim dünyayı,
hatalarım varsa kime ne.
İster açıktan, ister sezdirmeden,
sürekli onaylayın, yanlışlarım

Hiçbiryer salınmaktır zamansızlığın
parıltıları üzerinde, bilgi verilmez,
alınmazda, taa kör bir noktada
görür gibi ilerlediğin, yalın, ton dışı,
renk uzaklığı; nerenden kaynar,
yoksa o mu sana kaynar, açıkça

Sabah hızlı adımlarla insanlar
gidiyorlar, tam köşede iki kişi
arada bir duraksayarak konuşuyorlar.
Sanki yıllar sonra ilk kez karşılaşmışlar.
Belki yalnızca onlar var şimdi.
Diğerleri geçip gitmede... zamanın

İlişki var mıdır gerçekten, korkularımız
acılarımız örtmüş. Sur dibinde açan
güller gibi yüreğimizi açarız ya da
öyle zannederiz. Duvarlardan
anlamamış gülücüklerle çevrili
kızgın yağ dökülür üstüne,