Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

İçine düştüğümüz aptal tarih,
bir yol verse saf ruha ve zaman
dönüşse altın çağlara, o yüksek
iklimin tedavisi iyi gelirdi her cana.
Hem unutma, her insan kendine gebe
henüz görmediğimiz diyarlarda.

Günler kadar uzun
insanlar hep çevremde,
kalabalık akar gider
ben hep kendimle.
Hüznüm çoğalır,
kopuk parçalardır

Sayılar evrenine, takılmış parmaklarım,
sen de gel, dokun tuşlara, artsın
bahtiyarlığım.

Öyle soyut ve aç, bekler belleğim,
dolsun havayla, nefes ve bitsin

Belirsizin gerçekliği
tek gerçeğin olsun.
Madem böyle yaratıldın,
heryer kendinle dolsun.
Hayırlı veya uğurlu,
ölümcül ya da acılı,

Gel gerçek miyim anlat bana,
görüntülerle coşmuş bu masalda.
Giysimden soyunmuş, çıplağım nasılsa,
üşümüş, yorgun ve açıklıkta. Anlat ki
oyalanayım, unutulduğum bu kenarda.
Dolsun da benliğim sağlam kanıtlarınla.

Beni ne kadar onaylarsanız,
o kadar severim sizi,
böyle benimserim dünyayı,
hatalarım varsa kime ne.
İster açıktan, ister sezdirmeden,
sürekli onaylayın, yanlışlarım

Siz kararınızı vermişsiniz, ne güzel.
Yapacak bir şey yok, öğrenip,
araştırmak zahmetli iş. Böylesi
hem kolay hem verimli, bir taşla
kaç kuş, yorulmazsınız.

Senin özgürleştirici varlığınla,
başlar yeryüzü maceram.
Herşeye izin vardır, redde,
kabule, kaynaşan, ayrışan.
Bir tükenmez yarayı kanarım,
insanlığım böyle oluşmalıymış.

Anlatılmaz bir gecenin
temsil yeteneği yitmiş
bireyleri ora ve buranın
acısıyla öğütüldü.

Gündelik sıkıntılarım

Bu şehrin sokaklarında dolaşan ölüm
gelip öpecek yanaklarından. Bütün
üyelerin dağılmış, teninde bir garip
sarhoşluk. Sabah dışarı çıktığına pişman,
yaşadığın aralığa geri dönersin. Kat kat
merdivenlerden iner, apak bir gerdan da