I.
Gözlerde yalnızlık,
Duvarlar ardında mutsuzluk,
Duvar diplerinde açlık.
Duvarlar ardında insan sesleri,
Geceye karışan sesler.
Uzakta hafif bir müzik,
Bir balıkçı bağırıyor oltayı çekip,
Bir balığın sessiz çığlığı
Evrenin duyulmayan yüzünde.
Yastığa düşen gözyaşları,
Üşüyen eller...
II.
Buram buram sıcak ekmek,
Demli çayın kokusu.
Radyoda aşk şarkıları,
Tempo tutan ayaklar, eller.
Eskimiş hatıralar, hüzün dolu,
Bir zamanlar kalbi dolduran,
Hatırladıkça artan kalpteki sızı,
Komşunun neş’eli, sarışın kızı.
Mazi film şeridi gibi tersine,
Dudakta ıslık, loş sokaklarda her yer kırmızı...
Bahçede bir tulumba,
Evlerde cumba, gizli bakışlar,
Gün ışığında sapsarıydı sokaklar,
Rüzgar vurdukça, tozlu kaldırım, kuru yapraklar...
III.
Seneler öncesinde duyulurdu radyoda Celal Şahin,
Gülüşen gürbüz kızlar,
Saçları gür mü gür, kırmızı yanakları,
Karpuz kollu, belden büzgülüydü elbiseleri,
Beyaz yakalı.
Kloştu kiminin etekleri, ceylan gibiydi bacakları.
Çorabının arkasında bir çizgi, sipsivriydi topukları...
Ufak ufaktı adımları, keklik gibiydi yürürken,
Islık çalardı toy delikanlılar, saçları briyantinli...
Açık pencerelerden sesler gelirdi radyodan,
Tangolar, aşka davet eden...
Sabun kokardı evler, sabun kokardı perdeler...
Gülüşmeler taşardı evlerden, insan kahkahaları...
Bahçeler; ışıklı, çiçekli, kanepeli bahçeler...
Gelinler gülleri severlerdi, gülleri okşarlardı sabahları,
Bahçede koklarlardı şebboyları...
Dost insanlar vardı, dost elli komşular,
Dostça gülen, dostça bakan gözler vardı her yerde,
Ağaçların altında otururlardı akşamları,
Eski plaklar çalınır, dans ederdi bazıları...
Narin kızlar çay taşırlardı.
Gözlerde gülücükler, ağızda güller vardı.
O zamanlar her yer bahardı, mutluluklar vardı.
IV.
Yıl, bin dokuz yüz elli sekiz;
Bir ev vardı bahçe içinde, mutluluk kozasına bürünmüş,
O zaman mutluluklar çiçek kokardı.
Neş’eli, munis bir ana vardı, şarkılar söylerdi her zaman,
Etrafında sevimli çocuklar vardı.
Bahçede bir sürüydü ağaçlar,
O zamanlar yemyeşildi yamaçlar,
Köpekler bile mutlu havlarlardı.
Radyodan en güzel şarkılar kalbe dolardı.
Hoşsohbetti dostlar, güler yüzlü, can, içten bakışlar vardı.
Anneye can yoldaşıydı kızlar,
Becerikli, temiz elleriyle kahve yaparlardı.
Pencerelerde her dem gün ışığı, beyaz işli perdeler vardı.
Camları süslerdi sardunyalar, begonyalar,
Kediler bahçede güneşte yatarlardı.
Onları okşayan dedeler vardı.
Yazlık sinemalar vardı, bütün aile rahatça gidilip oturulur,
Neş’esi, coşkusu ruhu sarardı.
Afişler vardı kocaman,
Sevimli dostlar gibi bakan, sevdiğimiz artistler vardı.
Ne çok komşumuz vardı,
Hepsi de annem gibi yakın,
Babam gibi güvenilir insanlardı...
4 Şubat 2001 – İst.
Kayıt Tarihi : 21.1.2004 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ağabeyim beni motoruna bindirir şehirde tur atardık eteklerim rüzgarda uçuşurdu...Hey gidi günler, ah gidi günler ahh.
Şimdi bu saatte arkadaşım niye uyumadı ki diyeceksiniz. Merak etmeyin iyiyim kalan ömrümü uykuyla ziyan etmek istemiyorum.
Ayrıca şiirler peşimi bırakmıyor,benim şiirlerimden birini okuduğumda şiirime yaptığınız yorumda bu şiirinizden bahsedip paylaşmıştınız.
Kısmet bu güne imiş.Aynı sözettiğiniz gibi bizim de kerpiçten evimiz çiftlik gibi idi ve arka bahçesinde tulumba vardı...
O bahçemizin anıları çok, çok taze ve benim en mutlu olduğum genç kızlık zamanlarımdı.
Özgür tasasız bir kuş, çalı kuşu gibiydim.
Daha sonraki yıllarda annemin zanasız ölümüyle büyüdüm.
Artık hayata ve kendime tutsaktım,işte böyle Halenur hanımcığım.
Canım benim, ayrı şehirlerde ama birbirine çok benzeşen hayatlarımız ve huzurumuz varmış.
Yaşantılarımız sade ama çok renkliymiş.
Mutluluk o günlere hasmış gibi sanki...ve de ne çok müşterek anılarımız var.
Usta yetkin kaleminizle anlattıp nostalji yarattığınız o güzellikleri, o dostlukları bir resim gibi gözlerimin önüne serdiniz.
Bu güzel paylaşım için çok teşekkür ediyorum eksik olmayın.
Her zaman söylüyorum şiirlerinizi benim sayfama gönül rahatlığıyla kaydedin.
İnanın çok çok mutlu olurum.
Renkli rüyalar diliyor,sizi sevgiyle muhabbetle kucaklıyorum iyi geceler.
Hepsi de annem gibi yakın,
Babam gibi güvenilir insanlardı...
offf..şu nostalji en sevdiğim konudur...soluksuz okudum can...
özlem duymak, yaşanmış güzelliklere.. yaşam.. yaşam.. yaşam.. işte senin en acımasız yanın. Ne yapsam geçmişe dönüp sil baştan yaşayamam.
(1O.. daha fazlasını hak ediyor ama veremiyorum.)
Başarı dileklerimle....
TÜM YORUMLAR (9)