Bir fincan kahve duruyordu masanın üzerinde,
Birkaç eski kitap...
Anlamsız cümleler gizliyordu odanın sessizliğini.
Yarım yamalak gördüğüm güzel yüzünden,
Gözlerinden alamıyordum kendimi...
Gittikçe yaklaşıyordu ruhum sana,
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta