Gazze'de Ölen İnsanlık Şiiri - Ali Saçak

Gazze’nin sokakları cayır cayır yanıyor,
Parçalanmış cesetler yerde cansız yatıyor.
Hunharca saldırılar çoluk çocuk demeden,
Aman bile vermeden, yürekleri yakıyor.

Bombalarla uyanmak ya da hiç uyumamak,
Çaresizlik içinde sağa sola koşturmak.
İnsanlık bu mudur ki, bir nebze acımadan,
Gözünü hiç kırpmadan, masumlara saldırmak.

Kimisi bir kucakta, kimisi bir kuytuda,
Çocuklar ağlamakta, çocuklar hep korkuda.
Oyuncakla, ninniyle büyümesi gereken
Nice canlar bebekken, şimdi sonsuz uykuda.

Gözyaşları sel olup al kana karışırken,
Gencecik körpe canlar kefene sarılırken
Devekuşu misali dünya gömmüş başını,
Bulandırmaz aşını, bu vahşet yaşanırken.

Bir tarafta sapan, taş; diğer yanda bombalar
Bir yanda roketatar, öbür yanda sopalar.
Vatanında ıstırap, öz yurdunda işkence,
Filistinli ölünce, rahatlar mı zorbalar.