Galip Uçar Şiirleri - Şair Galip Uçar

Bakın hele şu gökte parlayan yıldıza
Bakın şu gökyüzündeki aya
Nasıl nazlı nazlı salınıyor
Bakın şu kırmızı şanlı sancağa
Sanmayın ki oraya kolay çekildi
Sanmayın hiç emeksiz göndere dikildi

Dağlardan çiçekler toplayarak
Yataklar yapalım
Aşkın en masum uykularına dalmak için
Gecelerin kabuslarını el ele kovalım
Kenetleyip parmaklarımızı
Köprülerden geçelim

Siyah bir kedinin
Altın rengi gözlerinden baktım şehre
Öylesine bir tefekkür
Öylesine bir merak
Doğasında olmayışın garipliğinde
Konforlu bir huzur

Haddini aştı bir kardelen
Yüzü buz içinde
Tüm cüretiyle kaldırdı başını
Kar buz tanımadı
Kutsal bir isyan
Usanmaz bir direnişle

Oysa
Demincek oynayarak çocuklar
Temizlemişti karı
Üstünde kedilerin pati izleri
Ağaçlardaki çürük narı
Bir saklanıp şimdi yine gelen

Bulutlar
Hasret gidermek için
Çökmüştü pus olup köyün üstüne
Uzakta belli belirsiz çıngırak sesleri
Ardında sertçe vurulan patinin izi
Kuzuların nefeslerinden çıkan dumanlar

Döküldüyse gözünden yaş
Akıp döndüyse katreye
Karıştıysa denizin dalgasına
Bakma artık arkana
Yola çıktığın kıyılarına
Kapıl git sonsuz ummana

Hafif yağmurlar sağanaklara dönmeden
Uçup bana en güzel çiçekleri seç topla
Ey aşkla uçan kelebeğim
Yine senin saçlarına takayım
Bir çocuk gülüşü kokusu salınsın
Baş döndüren bahar rûzgarlarında

Birazdan geçecektir
Gözlüklerinin buğusuyla
Başı öne eğik
Siyah saçları yanlardan kıvır kıvır dökülen
Kırmızı pardesölü kadın
Damlardaki karın rüzgara kattığı ayazla

Kıyamet penguenleri
Denizlere yürüyüp inince
Koskoca bir ay bütün gümüş ışığı parlaklığıyla
Vuracak tüm coğrafyalara
Gecesiz
Başya Timuçin olmak üzere