Şiirbaz bir çocuğum ben
Her bakışımda şiirler okunur gözbebeklerimde
Hapşırsam yağmur bulutları kaplar gökyüzünü
Öksürsem fırtına, boran
Ağlasam yağmur yağar sicim gibi
Başımdan geçenleri yazacak olsam
Batmayan tek güneşimiz
Bize bıraktığın mirası, göğsümüzde taşıyoruz
Emanetin, emanetimizdir
Emanetine, hıyanet edenler utansın
Sensiz geçen her güne lanetler yağdırıyorum
Bir daha doğabilsen
Zorlu bir koşudur hayat
Kimine engelli bir maraton,
Kimine seyahat
Hayatın sırrına eremedik gitti heyhat
Mutlu bir palyaçoyum ben
Gözlerinin içi gülen
İnsanları güldürürken,
Elinin tersiyle gözyaşlarını silen
Darağacına astım soysuzları
Soyları tükensin diye
Soyağacıma baktım,
Asalet sonradan olmaz da, soydan gelir diye
Hayat ağacımı sevgimle suladım
Yeşersin boy versin diye
Her dokunulduğunda yanacak tenin
Gözlerin, ellerin beni arayacak
Bulamayacaksın...
Dudakların kavrulacak,
Hep ismimi anacaksın
Boş gururun yüzünden,
Bugün bir rüya gördüm, hayırlar ola
Hayır dileyip çıkayım yola
Rüyan kötüyse, çeşmeye anlat derler
Su olup akıp gidermiş güya
Aslında kötü değildi rüya
Açtım çeşmeyi, anlattım suya
Bildiğimi unuttum
Bilmediğimi ise öğrenmekle meşgulüm
Tüm olumsuzluklara rağmen kendimi geliştirmem lazım
İçim kanasa bile, ışığımı hiç söndürmemeliyim
Kurduğum her tümce, sevgi üzerine kurulmalı
Nefreti yok etmeliyim lugatımdan
dünlerimi kara toprağa gömdüm
bana bugünden söz edin
cılız kalmış anılarım can çekişirken benliğimde
bugün daha bir umutluyum yarınlara
günümü armağan olarak aldım koynuma
ömrüm, gün dönümleri yaşatma bana
İlk baskıyı ve şiddeti
Kendi ailesinde görüyor kadın
Babası ve ağabeyi
Kocası ve toplum
Bu zincirleme baskı, kadının ruhuna işliyor
Erkek yaparsa, elini kiri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!