İnadına kaçmıyorum bu kez
Göğsümü açıyorum sevdaya
Gözlerimi sana çeviriyorum
Seni sevmeye başlıyorum
Bir şiir dokunuyor beyaz kağıtta
İlmek ilmek, hece hece
Gönül gözüm ve dilim olmuş satırlarım,
Akıtmışım gözyaşımın mürekkebini kelimelere
Şarkılarımla dansetmiş mısralarım
Ve sen, sen her şiirde şarkıda karşımdasın...
Bazen ben de bazen de hiçlikte
Bazen içeride bazen dışarı da
Artık demir atıyorum bu şehirde. Defalarca kez gidip geldiğim, sokaklarında avare avare gezdiğim, her taşının altına bakıp hiç bulunmamış bir mücevheri aradığım. Sevdaları bitirip, destanları imzaladığım. Mavisine gri bulutların çöküşünü kasvetle andığım, güneşin minarelerin tepesini ışıl ışıl aydınlatışını sevinçle izlediğim şehir. Adına binlerce şiirlerin, şarkıların söylendiği, binlerce aşkı gece gündüz izleyen tek göz olan şehir. Benim çocukluk anılarımı bıraktığım, kendimi bulduğumda ise koca şehri gülen bir yüze sığdırdığım. Ardı sıra gelen hüzün ve öfkelerden sonra sukuta eren bir yürek oldu, benim için bu şehir. Yedi tepesini seyre daldım bir akşam, yine sabahı karşılıyorum bu şehirde. Sabahların yüzü artık sen oldun, sende yaşamaya başladı bu şehir…
Seni düşünüyorum, boğaza uzanıp şöyle gözlerinde geceyi yaşadığımı hayal ediyorum. Kokun nasıldır bilmiyorum, bakışın ne kadar derindir görmüyorum. Neye benzer sevmelerinin tadı? Sıkıca sarıp sarmalar mısın yaşanmışlıkları? Elimden tutup ta, hiç bırakmadan koşar mısın yıllarca? Sevdiceğim olur musun? Sevmelere ve sevilmelere doyurur musun beni?
Bir hüzün duvarı ördüler önüme
Betondan ve çeliklerden yıkmayayım diye
Gülümsemek neydi benim yüzümde
Durmadan ilaç verdiler unutayım diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!