Bayram günlerinde gözleri uzaklarda olan
Kader mahkumlarına ithafen..
Evet tamı tamına 14 sene 14 gün oldu..
Acı
Kendi suretimi kaybettim ,
Söyleyin sokak afişlerin de kahverengi gözlerime yer açsınlar..
Haber eyleyin rüzgara ,
Süpürülecek acılar var dilimin ucunda ,
Eylül'ün sonları gün ortası,
Gözlerin yerde ki yapraklarda,
Aklın benden çok uzaklardaydı,
Önce gözlerin çekildi gözlerimden
tamda orda başladı
Kırık bir sonbahardan düşmeye ömrüm
derken isyanlar ihtilaller
Susmak ve konuşmak Araf’ında
ağzımda ateşe tutuşmuş
Biliyorum günahkarım !
Af dilemeye yüzüm yok yüreğim.
Ben sebep oldum bütün sahipsiz dertler , yurtsuz kederlerin ,
Soluk soluğa senle buluşmasına .
Avuçlarımda iz yapmış ,
sahte
Bu sabahta besmeleden önce adını andım ,
Yüreğim ki , kendisine kefilim ..
Gece gözlerini sana kapadı..
Adına hayat denen savaşın içindeyim..
Anam cennetimin anahtarı,
Bu gece yine gözüme uykuyu haram ettim.
Koca adam (Kadın) oldum anam..
Bağışla ,
Son bir kez daha ağlayayım yastığıma..
Saçının akı ,
Anne;
Göğ(s)ümde ki yıldızları taşladı eli kanlı insanlar !
Dileksiz bırakıldım.
S’ağır bir günahın mürekkebini damıttılar masumiyetime!
Uykularımdan asıldım.
Yarınlarımdan çocuklarımın isimlerini ç’aldılar.
Bana aşkı anlatma
Yaşat dediğin yerde
gecenin koynuna çiçekler değil
saçlarından ince ince kar taneleri düşüyor şimdi
Sana su içirirken hayat bulan avuçlarımı
Şimdi anbean ruhumu söken
Henüz gidişinin ilk gecesi ,
Ömrümün en acı devriyesi ..
Şafağın sessiz ,çaresiz vakitlerini kuşandım yüzüme ..
Yosun kokusuna sarılan sahiller kadar yalnızım..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!