Fırat Yetiş Şiirleri - Şair Fırat Yetiş

Ben Seni aşkın hiçlik makamında sevdim..
Sıyrıldım beni bana bağlayan her şeyden ..
Doğumu , yaşamı ve ölümü yüreğinin dergahında yaşıyorum..
Aşkın kadim halinde , Rana’yı bakışlarımda, sende kör ettim gözlerimi ..

Şehadet parmağımla şah damarıma ettiğim yeminimsin.
Yüreğimde yaktığın şemin sönmeden,
Nedir bu gitme telaşın?
Kirâmen Kâtipleri bilir;
Ant olsun gözlerimde buz tutan yaşlara,
Unutursam kalbime düştüğün ve yerinden söktüğün günü?

İlikledim yüreği ateşe,
Sustum, şiirler demledim S'özümde,
Asya'm, içmeden bir yudum gitme..!
ömür ardın sıra düşer ayak izlerine.
Vuslat d'ağlanır gittikçe uzaklaşan gölgene.
Bir sızı ki tarifsiz , gelip oturur döşüme.

Bu gecede doğmadın ,
Vurmadı ışıkların pencereme,
Gözlerin gözlerimin içine düştüğünde,
Yakamoz geceyi kuşatır ,

Güneşsiz ve kasvetli bir Aralık sabahı , herkesin giderken bir tutam hüzün bıraktığı;
Şehrin, Kalp mezarlığı soğuk istasyon banklarında oturmak bu günde bana nasip oldu..
Kasım’dan aralığa, ne ay kaldı leyl’in koynunda ,
nede asude barınır amansız seni içime estiren uğultulu rüzgarda..
Kederli bulut şahit ki!
Yağarsa yağmur,

Ayrılığın zemherisi

Gidişin göz yaşından damla damla gerdanlık hıçkırıklarımda.
İçime bağıra bağıra seni ağladım
Zifiri sağanağında boğulur iken gece,
Şafak vakitlerini doğumsuz bir sancı sarıyor ..

Yarim ,
Yarama derman, yarasında can verdiğim,
Ben Sana şimdi Yürek heybemden
bir şiir çıkarır dizelerdim..
Ama!
Onca kanın, onca göz yaşının

Bu gece bir başka özledim seni ,
Yıldız tozlarını biriktirdim kavanozda ,
Dolunayın ışığından çaldım,
Gelirsin değil mi? Gel aşk ..
Sen bana masal ol ben ise çocuk..
beni uyutmadan gitme yine..

Bilemezsin
Sen yokluğunun deryasında kaybolmuş bir tekne nedir bilimisin?
Bilemezsin..
Yokluğun baharın ölümüdür..
Leylekler göçer kentlerimden..
Üşüdüm kışa döndüm..

Eylül vazgeçiştir derler,
İklimi olmayan hüzne meftun yürekler,
Ağaç kabuklarına saklanılmış yaralar ,
Günahsız çırılçıplak bedenlerin
üstüne düşer yapraklar..
Sesinin tınısından kopmuş