Fikret Turhan Şiirleri - Şair Fikret Turhan

Kökler...
Toprağa sarılır...
Bedenleri...
Rüzgarlar estiğinde...
Savrulmasın diye....

Su akar...
Türk bakar...derler
Su akar yolunu...
Yolunu bulamayan su
Türk'ü bulur...

Su yanınca...kaynar...
Toprak yanınca...tüter...
Hava yanınca...ışır...
İnsan yanınca...nur'a döner...

Demir yanınca...çeliğe...

Kulakları...
Bir ses bekler...
Gözleri...
Göremese de...
Karanlıkları...
Konuşsun ister....

Bakışlarım..
Öylesine masum..
Öylesine çaresiz..
Aşkımı anlatır sana..
Sessiz..sessiz..
Sense inadına

ay döner
doluna doluna...
gece döner
karlara karlara...
yar girer
koyuna koyuna...

Ben...
Aşkımı...
Gönül bahçemde...
Yaşıyorum...ki onun...
Ne çiti var..
Ne de kapısı...

Bekle..
Görürsün..,
İlk açan çiçeği...
Bekle..
Duyarsın..,
Kulağına fısıldayan sesi...

Dünya yılı...
9 şubat..2007
Ben yaşamımın
55.yılında...
Dünya da küresel ısınmada...
Bu cüce şubatın da

canın...
can gibi...
sevdiğindi...
zamanı geldiğinde...
onu veriyordun...
ellere....