Fikret Turhan Şiirleri - Şair Fikret Turhan

Benim...
Ellerim vardı...
Ki...
Sen...
Onları tutunca...
Onlar...

Mustafa Kemal ATATÜRK...

o önce,
sadece Mustafa'ydı...
bahçelerden
kargaları kovalardı...

Bahar yeşil olmuş, bahçeye serilmiş.
Bahar gönül olmuş, gözlere serilmiş.
Bahar koku olmuş, çiçeklere konmuş.
Bahar yağmur olmuş, kiremitlerde zıplıyordu.

Bahar, tepedeki evde

Bu yıl...
21. asrın...
2011'i...
Bahar...
Biraz geç geldi...
Yağmurlar...

Çiçek...
Tohumun toprağa....
Geçmişin geleceğe
Ekilmesidir....
Çiçek...
Güneşin...suyun...

Kendimi...
Bildim bileli...
Vazgeçemediğim
Arkadaşlarımdı...çiçekler...
Ben...
Onlar için...

Bulut....
Rüzgarlarda.....
Rüzgar....
Yapraklarda...görünüyordu...
Yaprak...
Damlalarda....

Sen olmayınca...
Renkleri de...
Sevgileri de...
Karalar sarar...
Sen olmayınca...
Günlerin saatleri...

bana...
bir şeyler söyle...
yavaşça...
yerler bile...
duymasın diye....

Yaşam..,
Önceleri..
Yükseklerden
Suya atlamak gibi...
Sular yarılmakta
Sağa...sola...