Fikret Turhan Şiirleri - Şair Fikret Turhan

Sen....
Nereden bileceksin...
İçindeki karalar...
Dilinde....
Belki griye...
Belki aka....

Ademin....
Yaratanı bir idi...
Ademe....
Şekil vereniydi...
Nefes vereniydi...
Her şeyi öğreteniydi....

dilin;
''-git...''
''-ne olursun...git..''
diyordu ya..
bedenin bile
inanmıyordu sana...

Aşk...
İnsanı...
Kanatlandırır...
Uçurur..uçurur..uçurur...
Dallar yetmez olur...
Çiçekler yetmez olur...

aşk,
baharda çiçeğe...
yazda meyveye...
güzde çekirdeğe...
kışta toprağa bürünürdü...
aşk,

gün...
güneşin eseridir....
ki...
güneş varsa....
gün doğar sabahları...
hep...yeniden...yeniden...

Aşk...
Çiçeğini açıyordu...
Zamansızlığın içinde...
Ve de...
Asla sormuyordu...
Hazır mısın diye...

Sen...
Ayna'ya bakıyorsun...
Niçin?
O an'ını
Görebilmek için...
Bir sen...

Ay..
Renk..renk..
Oluyordu..
Beyaz ay..
Mavi ay..
Yeşil ay..

Ben...
Her tutunduğum
Nesnelerde..ellerimi....
Ben...
Her attığım
Adımlarda da ayaklarımı....