Fikret Turhan Şiirleri - Şair Fikret Turhan

Bal..
Ya süzülür akar..
Ya ezilir çıkar
Peteğinden...
Biz
İnsanlar da...

Öyle bir zaman..
Gelir ki...
''Ağlamak''
Mutluluğa özdeş olur...
İşte....
O zaman

gök karardı....
yağmur....
yağacak sandım....
karanlık...
geçip gidince...
bulutlara kandığımı...

Önce...,
Ayak bileklerin işlendi
Gözlerimin derinliğine....
Sonra...,
Kaşların...
Gözlerin...

Duyu...
Duyuları çağırır
Derinden...derinden...
Kimi...
Gözlerden gelir
İçerden...içerden...

yüreğim feryatlardaydı..,
dağdan dağa bağırışlarımda...
yüreğim isyanlardaydı..,
dilimin duyulmaz fısıltılarına...!

yüreğim feryatlardaydı..,

Bak..
İşte..İznik Gölü..
Sırlı..gizemli..zeytinli..
Gölün güney kenarından
Kuzeyine doğru bakmakta...
Suların parıltılarında..

yoksulluğu...
gönlüne,
defineler koymuştu...
farkında bile değildi...!

teselliyi...

Karanlık...
Oluşları...nesneleri...
Görünmez eder...
Ki...bunlar...
Yok değiller..
Sadece ışığı bekler...

bir yağmur beklerdim kara bulutlardan
ah nereden esti o amansız rüzgarlar...
bir sağanak beklerdim gönül pınarlarımdan...
ah nereden çıktı o anlamsız ayrılıklar...

bir senfoni beklerdim beyaz karlardan