Feridun Eren Şiirleri - Şair Feridun Eren

AGOP

Beni kaç gecedir uyutmuyorsun
Halin hep gözümün önünden gidip geliyor
Bir şeyler isteyecek gibisin sen çocuk

AH

Sabır dedikçe çıldırıyorum
Güneş avuçlarımda soldu
Ey aşk nerede kaldın
Hadi çık gel

AH İSTANBUL

Sen benim şiirlerimdesin
Gece açan güllerim gibi
Kumru kumru gözlerin var ya
İstanbul da batmasın

AKREPLER

Çöldeyim, kaybolmuşum
Rüzgâr gözlerimi benden alsın
Karanlıktan önce
Ben gömülmeden kumlar denizine

ANEKDOT

Çok uzun bir zamandan sonra evimize gittim
Serçeler ötüyordu bahçenin sağ tarafındaki çalılıkta
Sanki hala bekleyeni yok taş konağın
Eski muhteşem ve şaşalı zamanından eser dahi kalmamış

ANKARA VE HARUN

Küçük bir lokanta, Ankara da
Bahçesinde birkaç gül ağacı
Masada duran tüm dünyam, şimdi
Gelip geçenler

ANNE KEDİ VE KIZ

İmece başlamıştı köyün her köşesinde
Bir bir tarlalarda insan kaynamaktaydı
Nede olsa kapıya dayanmaya az kalmıştı kış

ARBAN

Arban seni düşünüyorum
Senle geçen güzel günlerimi
Sahil hala duruyor mu?
Martılar uçuyor mu?

ARTIK BANA DÖNME
Ben sana vurgunum dedim etme
Yollarını her gelene açma dedim
Üzülürsün yüzlerden, ansızın gelen mevsimlerden
Seni alırlar, gözüne dünyayı boyarlar dedim etme
Yüreğini ortaya koyma dedim

AY

Gece topluyorum avuçlarıma
Gündüzlerim sende kalsın
Bana yeter penceremde duran ay
Ben savuştururken ateş böceklerini gönlümde