Feridun Eren Şiirleri - Şair Feridun Eren

DUT AĞACI
Beni neden sattın birkaç İstanbul’a
Artık zapt edemiyorum mahzendeki ruhlarımı
Kafamdaki gergedanlarda çok büyüdü
İyi ki dinozorlar mevsimi değil iklimim

DUVAR


Bütün bütün seni yetirmiştim
Dizinin üstünde ben ağlayanın olmuştum
Üşürken soğuk soğuk, ellerimden tutanımdın

DUYDUM IRKILDIM 1
Bir anlık huzur kapım
Gülüşlerini topla gel yine
Zamansız olsun, hemen
Kimseye uğramadan gel

EFENDİ

İçimde hiç hava yok
Beni nasıl bırakabildin
Benim bu durumumda
Puslu, kurtlu belirsiz bir dünyanın tam orta yerinde

EJDERHA

Sen ejderhayı öldürebilir misin?
O güçlü ve çok kuvvelidir
Şakası yok ki bu işin
Bu yoldan dön ve uzaklaş kendinden

EKİM

Ekim den bir gece
Karanlık ve yağmur
Yanında ay sisli ve puslu
Güneş çoktan ayrıldı

EKSİK


Her günümün
Gecesi ve gündüzünde
Ayrı bir kavgamla yaşıyorum

ELİFNAME

Çok yazmak istedim
Bir şiirimde senden bahsetmeyi
Kınalı elleri olan köyümün kızlarını
Yaz ortasında akan serin nehir sularını

EMEK

Her gece rüyamda aynı sahne
Kostümler, oyuncular, figüranlar
Hep aynı geçit

ENDAM

Endamı yerinde
Boydan da tam mübarek, gerek yok
Akıl yok bedeninde
Kişilik sokakta dilenci