Feridun Eren Şiirleri - Şair Feridun Eren

KEZE HATUN

Narin mi narin idi, ipeksiydi kanatları
Beğenmezdi kimseyi
Saatlerce aynanın karsısına geçer doya doya güzelliğini seyre dururdu
Çok temiz ve pak idi

KIRIK KIRK ODA

Kırık kırk oda gibisin
Depreşmesin gözümde hiçbir şey
Ne düştüğüm çamur deryası bahçelerim olsun

KIRIK SENFONİ

Biraz buruk başlamıştı yolculuğum
Anlamadım serzenişlerini havanın
Bir ton heyecan
Beni beğenmedi galiba yolcular

KIRMIZI ÇİÇEK


Düştü mü çiçek dalında
Bu kadar neden gürültü var
Bir çiçek düştü

KOMŞU

Yine bana gece geldi
Döşeğim alnımda
Hint fakiri yatağım başucumda
Sola dönsem acı, sağ bir başka acı abidesi

Kral ve çocuk
Bir ben vardım sanki
Bir kral edasıyla emreden ben
Bahçem vardı kırlarım
Doyamadığım en genişlikte yeryüzüm dünyam

KÜHEYLAN VE ZAMAN

Yorgun mutluluklarımı kanatlarına taktım
Hayal çağlarımı yoluna gömdüm
Çok mu biçareydi kirpiklerin
Yoksa caresiz olan dudakların mıydı?

KUKLA

Kuklalarımın yüzü yok
Çok üzgünüm seni kalbinden yaraladığım için
Bile bile kalbinden çıkanlara itaat etmediğim için
Senin o narın yüreğini avuçlarıma alıp sevemediğim için

KURU YAŞ

Bir damla kuru yaş
Kendimden kovulurken sana sığınmıştım
Yalnız kulübeler gibi
Sende yeşerecektim sonuna kadar

KUYTULAR

Duraklarda çok isimsiz zaman harcamalarım oldu
Umutsuzca, kendimi kandırarak sokak güvercinlerine baktım
Rıhtımlarda geleceğe dair olasılığı olmayan planlar yaptım hayatımda
İşsiz ve kimsesiz bir genç misali yollar yürüdüm tüm isimsiz sokaklarda, çok yoruldum