Feridun Eren Şiirleri - Şair Feridun Eren

KAFAM

Hala önemini anlamadın değil mi?
En küçük bir fırtınada, tüm çamları deviren sendin
Bütün kitaplarımın ilhamlarından seni çıkarıyorum
Sana yazdığım sözcüklerin dillerine kilitler vuruyorum

KAFAMDAKİ ÇIĞLIKLAR

Bir kapı aç
Ardına kadar geniş olsun
İçeriye her gönülden insanlar girsin

KAHIR

Kapattım tüm gözlerimi
Şehrin bağrı yanık bu sönük günlerinde
Bütün hayat mertebelerinden kendimi geçirtirdim, bir sen

KAHKÜL

Kırk bin gül tak saçlarına
Karası görünmesin kimseye
Kahkülünden bana ver
Olsun gözlerimin sırması

KAPTAN

Nasılım bilmiyorum
Gecenin bu kimsesizlik saatlerimde
Uyuyamıyorum, bir türlü kana kana

KASIMPATILARIM

Ödünç olarak verdiğim atlarımı istiyorum senden
Onları yeşil göllerime salacağım
Sen ki kıymet bilmez bir büyük ahmak gözlerimde
Daha fazla çiçeklerime zülüm etmeden geri dön

KAŞMER

Güneşi yakalamaya çalışıyorum
Belki çocukça bir serjenist olacak ama
Çoktandır bu işin peşindeyim
Ektiğim laleler soldu vitaminsizlikten

KAVGA


Sonuçta beni kaybettin
Canım çok acıdı, yandı
Laf, öz olmasına gerek yok

Günlerden rüzgârlı mı rüzgârlı bir gündü
Toz ve dumandı her yer
Göz ne gözleri nede başka bir şeyi görmüyordu
Günlerden pazartesi
Ama neşe yok bir türlü
Yüzler az çok somurtkan

KEÇELO

Bir arifi perişan vardı
Akılı desen ne akıllı
Deli desen hiç değil
Bir pejmürdeyi bin perişan