Fecrin Solgun Sonbaharı

Havanın sisli dokusu yükselir ufuktan,
Titrek dallar arasında sarı bir sessizlik,
Gümüş bir dantel gibi serilir gökyüzüne,
Kuru yaprakların hışırtısı ile örtülü.

Bir çınar ağacının altında oturur gölge,
Rüzgar, ağır bir düğüm gibi takılır zamanın saçına,
Gökyüzü bulutları örter, bir sır gibi sessiz,
Oysa altında saklı bin yüzyıllık bir hikaye var.

Gözlerin kapansa, dalıp gitse uzaklara,
Kır çiçekleri serilmiş gibi serilir anılar,
Kuru toprak üstünde çimenin son yeşili,
Ve gölgelerde beliren eski dostların sesi.

Zaman bir göçmen kuş gibi uçar gider,
Kanat sesleri arasında kaybolur çocukluk,
Gölgeyi saklayan o eski çınar ağacının,
Köklerine sarılır hüzün, yüzleri unutmayan.

Bir yağmur damlası toprağı öper usulca,
İçimde büyüyen sonsuz, sade bir his,
Bir dönüp bakar zaman, bir adım geri çekilir,
Ve sonbahar bu defa, daha da derin bir nefes alır.