hayatıma bir ok gibi saplandı
beni yüreğimden vurdu gözlerin
sanki büyük bir suç işlemiş gibi
gelipte karşımda durdu gözlerin
gide gele aşılmaz bir yol etti
yarınları aradım hep dünleri yaşarken
ben dikenleri sardım sen gülleri koklarken
hasretinle seviştim resimlerle avundum
sen gurbetin koynunda gününü gün ederken
ardından nasıl bir kalp bıraktın bilirmisin?
kendine işkence bana zulüm ediyorsun
ben seni anlıyorum sen aşktan korkuyorsun
duyguların geçiyor mantığından öteye
sen sevilmekten değil sevmekten korkuyorsun
ihanati düşünen bir insan olsaydım ben
yıllar sana zulüm eziyet olmuş
saçların ağarmış baharın solmuş
yüzüne pişmanlık çizgiler dolmuş
soruyorum sana ne diye gittin
sinemde alevler yaktın giderken
aşkımsın yıllardır hasret çektiğim
uykumda gördüğüm rüya gibisin
masmavi gözlerin deniz misali
avşarın güzeli hülya gibisin
sığmaz oluyorsun ne gün geceye
bir haber ver bir ses ver
varlığını bileyim
yüzüme bak nefes ver
diler isen öleyim
kalbindeki kuşkuna
bir gün gelir ayrılığı tatmaktan
bir köşede kalmaktan korkuyorum
gelip geçen insanların içinde
yapayanlız kalmaktan korkuyorum
baktıkları halde göremezlerse
takılıp gittin işte bir öfkenin peşine
ikimizide attın ayrılık ateşine
hep hasret kalacağız sevdanın güneşine
beni hiç sevmediysen bende ne işin vardı
sende sevmiştin beni seni sevdiğim kadar
sen hiç aşık oldunmu
diye sormuştun bana
bende hayır demiştim
olaacaksın demiştin
hele gelde kalbimin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!