Farelere ve Şairlere Dair

Kedinin gece getirdiği fare
sabah yatıyor holde.
Sırtı boz, karnı gri,
burnunda bir parça
kurumuş kan;
küçük ayakları
aşağı doğru kıvrılmış
daha kolay geçmesini
sağlamaya çalışmış gibi
ölümün deliğinden.

Bir torba buluyor
ve alıp atmak için
eğiliyorum üstüne;
ama bir yandan da
her zamanki gibi aklım
keşfetmeye çalışıyor nasıl
yazabileceğimi bütün bunları,
sanki yeterince ince ve kıvrak
sözcükler bulunabilse
sona erermiş gibi dürtüşü
bir daha hiç tamir olmayacak şeylerin.