Ne güzel geceydi dün gece, ne güzel geceydi:
Onunla sarmaşdolaş, dudak dudağa,
talih kapısı ardına kadar açık,
güneş kucağımızda.
Ne güzel geceydi dün gece, ne güzel geceydi:
Şarap tasını her sunuşunda
diyordu aklına başına al.
Hani dün gece aklın da tam sırasıydı ya!
Kayıt Tarihi : 16.1.2001 02:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Geceye ben geldim.
Habersiz ve ansız,
Biraz huysuz, biraz arsız,
Ne yollar geldim,
Sezsizden, kavgasız,
.... Dedimya!
Geceye ben geldim,
Rüzgar misali estimde geldim.
Yüz yıllık yolları geçtimde geldim.
Gündüzü bıraktım,
Geceyi seçtimde geldim.
.... Dedimya!
Geceye ben geldim.
İçim doluyken,
Siyahlıklarına,
Karanlıklarına
Yine davetsiz,
Yine yüzsüz,
İşte yine kapında,
Bu hayta şair,
Destursuz tek başına.
Asma suratını,
Ey gece!
Saklama ayını,
Düşürme yıldızlarını,
Her şeyi yazmam,
Her şeyi anlatmam,
Ya anlarsın,
Beni benden alıp,
Eğlendirirsin,
Ya baş köşende,
Edersin gece vakti misafir,
Dinlendirirsin,
Bir çay vakti, vakti takdir.
.... Dedimya!
Geceye ben geldim,
Bir şiir vakti arsız misafir.
Adem ÖZEL (SORGUNLU)
Mevlevîlik, cahillerin eline düştüğünden, bunlar ney’i çalgı sanarak, ney, dümbelek gibi şeyler çalmaya, dönmeye başlamışlar. İbadete, İslam dininin yasak ettiği çirkin şeyler karıştırmışlardır. Hazret-i Mevlana, bırakın ney çalmayı, oynayıp dönmeyi, yüksek sesle zikir bile yapmadı. Nitekim Mesnevî’sinde diyor ki:
Pes zî cân kün, vasl-ı Canan-râ taleb
Bî leb-ü gâm mîgû nâm-ı rab.
Manası şudur:
O halde, Canana kavuşmayı, cân-u gönülden iste
Dudağını oynatmadan, Rabbinin ismini kalbinden söyle.
Bugün, bu tasavvuf üstadının türbesine sonradan konan çalgı âletlerini görenler, işin gerçeğini bilmeyenler, bu mübarek zatın çalgı çaldığını, bu aletlerin onun olduğunu zannetmektedirler. O hakikat güneşini yakından tanıyanlar, bunlara elbette itibar etmez. Zaten bu büyükler, şüpheli şeylerden kaçtıkları gibi, mubahları bile sınırlı ve ölçülü kullanmışlardır.
TÜM YORUMLAR (24)