Eylülün son akşamları,
Gölgeli yürüyüşlerimiz,
Kaldırımlarda dökülen yapraklar,
Yan yana yürürken akıp giden ömür,
Gençliğe dair hep hasretimiz.
Yıllanırken söyleyemediğim sözler birikti,
Okuyamadığım türküler,
Dinleyemediğimiz şarkılar,
Çoğalıp gidiyoruz,
Farkındayım sensiz biz olmaz,
Yan yana yürürken alıp giden ömür,
Geleceğe dair hep umutlar.
Eylülün son akşamları,
Ceviz dalları dolgun,
Bereketlenmiş nar ağaçları, bolluk,
Takvimde var iki bahar,
Sadece doğuma gebe değil ilk bahar,
Bu mevsimde bu ay için, hüzün deyip duruyorlar.
Kaldırımlar,
Caddeler, sokaklar,
Her bir adım da dökülen yaprak rengi,
Sanki bal kehribar.
Ayın adı Eylül, mevsim ise sonbahar,
Gidilesi, bir ötesi, uçurum değil,
Kalınası bir mevsim var.
Eylülün son akşamları,
Nadirdir gökte yıldızlar,
Kaldır başını sevgilim,
Bize göz kırpanlar var.
27.09.2020
Ufuk TopçuKayıt Tarihi : 2.10.2020 14:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!