Eylül Şiiri - Faik Ardahan

I-

Soğukta ellerim üşürdü,
hele şubatta esen rüzgarda
yanaklarım ayazda kalmış anılar gibi yalnızdı
yalnızlık daha da bir üşütürdü beni
aklıma gelen sensizliklerde

uzun zamandır bakılmayan resimler gibiydi adım,
söylenmeyen zamanlarda

seni anmak, yaza çevirirdi şubatta esen rüzgarları
meltem olurdu adın ellerime dokunan,
ılık rüzgar olurdu kokun yanaklarımı, tenimi ısıtan

adın Eylül olurdu
yağan her damla suda çoğalan
özlem dolu sayfalarda
kendi kendine okunan ve yazılan şiirlerin 25 inci sayfasında
Eylül sen olurdun, sen Eylül olurdun.

Ve şiirin adı Eylül olurdu, adını ananların dilinde
Hoş geldin
İyi ki doğdun olurdu
Eylül ayının 25 inci sayfasında başlayan takvimlerde

II-

Ençok; senin gözlerinden yansımayı sevdim,
gülüş olmayı dudaklarında,
adımı senin sesinden duymayı,
yanında uykumun gelmesini,
omuz başında kendimden geçişimi,
elinde ıslık çalarken pişirdiğin kahvede duman oluşumu,
sana dokunmayı da en çok sevdim

ama en çok;
senin gözlerinden yansımayı,
sesinin kulaklarımda çınlamasını ve
birde beni kucaklamanı sevdim
Eylül ayının 25’inde….