Karanlık çökerken ufkun ağır perdeleriyle
Yıldızlar, tanrının titreyen gözleri gibi bakar
Gökdelenler yükselir mağrur halleriyle
Aşağıda ise bir halk, ekmeği için ağıt yakar.
Ey insan! Nedir bu sendeki dinmeyen gurur
Denizler bile diz çökerken göğün önünde




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta