Ey Gönül- 1 Şiiri - Mehmet Kıyak

Ey Gönül!
Sana, ‘gönlüm, derdim,
Benimsin, derdim,
Sen, benden ayrısın,
Söyle, nedir derdin!

Ey Gönül!
Sana, ‘Bülbülüm, derdim,
Benimsin, derdim,
Sen, Gül’e gönül verdin,
Nasıl, ‘benimsin’ derim?

Ey Gönül!
Şimdi oldun bir bülbül,
Hep Gülşen’de gezersin,
Gece gündüz demezsin,
Kan-gözyaşı dökersin,

Ey Gönül!
Kafes kuşsuz olur mu?
Beden cansız olur mu?
Sen, benden ayrısın,
Bu beden, sensiz olur mu?

Mehmet KIYAK*
Karaman,17.10.2006