Ey Dağlar Şiiri - Gülsen Dede

Ey dağlar
Nasıl bir duruş ki böyle
Zikrime olmadık tohumları ekersin
Kardelenler uyanmış yamaçlarında
Göğsüne uzanmış kristal karla göğü avuçlarsın
Rüzgârı saçlarında tutan gelinlik kız gibi estirirsin yeniden uyanışı
Körpe kuzular kanatlanmış eteklerine
Ayaz günlere küskünlüğün silinmiş belleğinden
Yepyeni umudu yeşertmeye dünden razı
Yeniden uyanışla baharı kucaklamış
Börtü böceği salmış çayırlara
Engin maviliklere yelken açan rotasız gemiler gibi
Öyle sakin öyle emin ki
Bağrında esen bin yıllık fırtınalardan biliyor
Zemheri ayazı da gelir geçer
Asi fırtınalarda
Dinmek bilmeyen ağrılarda biter
Çivisi çıkmış şu yaşlı dünyada
Kim bilir neler gelip geçti yamacından
Yunus'dan almış dersini çok belli
Tüm heybetiyle seslenir insanlığa:
Sular aktı geçti
Kurudu vakti geçti
Nice han nice sultan tahtı bıraktı geçti
Dünya bir penceredir
Her gelen baktı geçti "