Eskimiş anı gibi kaldı yüzümüzdeki tebessümler 
Gülmeyi unutmuş yorgun omuzlar uyandırıyor sabahları 
Her gün doğmayı ayıp sayan güneşe de çok küskünüz 
Artık göğsümüzde batırmasın bütün ışıkları 
Katıksız sofralara inat 
doymak bilmez kepçeler de sallanmasın tepemizde 
Öyle hasretiz ki bitmek bilmeyen rüyalara
Korkusunu kâbusla bastıran zihinler olmasa 
Ne çok hevesimiz var yaşamaya 
Nefes almanın bedeli ağır olsa da 
Kefenin cebinde yaşayan soluklar da bir gün sönecek 
Biliyorum ve yürekten inanıyorum 
Gün gelecek devran dönecek 
Yarınlar umuda kol kanat açtığında 
Günü güneş yüzlü yürekler aydınlatacak...
Kayıt Tarihi : 3.10.2025 19:10:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!