Yine ellerim kalemimde,
Ellerimde kalemin izleri.
Kırdım kalemimi,
Mürekkebi ellerimde.
Kalemim ol sevgilim,
Gittin beri,
İçinde sen olan herşey de seninle birlikte gitti.
Şimdi ne doğduğun yerlerde birşey arıyorum,
Sen beni anlayamadın,
Gözlerime baktın da anlayamadın.
Tenimin kokusuna kandın da
Kalbimin kokusunu anlayamadın.
Sen beni günahın kadar sevmedin,
Kusmak...
İçindekileri geri getirmek...
Geçmişin karmaşıklığını göstermek...
Herşey paketliydi, süslüydü,
Gerçek yüzleri ortaya çıktı.
Herşey sana bebeğim demek ile başladı.
Sonra bebeğimiz oldu,
Tıpkı sana benzeyen.
Biriniz küçük, biriniz büyük,
İki tane bebek kucağımda,
Oldunuz mu şimdi bana matruşka!
ama dur ölmeyeyim öyle...
seni üzmek istemem be gülüm..
ölüm benden uzak olsun..
yoksa seni üzerim...
son bir nefes alıp da sensiz mi kalıcam demem
seninle sonsuzluğa uzanıcam derim
Rüzgar olmak var
Su olmak var
Ağaç olmak var
Şu dünyada neler olmak var
Tabutçu olmak var
Kefenci olmak var
İçten içe yanık yanık türküler söyledim kendime.
Kiminde yar tuzaktı,
Kiminde gurbet uzaktı.
Her gün doğan güneşe şükreder oldum,
Kabrime girmeden, kabrim bana kucak açtı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!