Donmuş bir kış günü evren yıldız kaynıyordu,
Her yıldız gelinlik giymiş dünyada,
Varlığını kanıtlarcasına kendi resmini kazıyordu.
Ayak seslerim ayak seslerimi çağırıyordu.
Yürüdüm,yürüdüm......
Yürüdükçe ve düşündükçe,
Evrenin içinde KAYBOLDUM! ! ! ! ! ......
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Varlığını kanıtlarcasına kendi resmini kazıyordu.
Ayak seslerim ayak seslerimi çağırıyordu.
çok kıymetli abimin anlam derinliği kokan usta kaleminden dökülen bu özgün şiire tam puanla candan tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta