Ne güzel yazıyorum öylesine; sebepsizce
Hiçbir anlam yükleyemiyorum sıra sıra dizilmiş cümlelerime
Yüklesen ne fayda!
Anlayanı olmadıktan sonra…
Kelebeklerin küçük bir kalbi olduğuna inanıyorum
Bir günlük canları olsa da
Yürekleri hafif olsa da
Kelebeklerde ağlar.
Çiçeklerden aldıkları nefesi
Ömrümden bir beş yıl gitti bu gece
Yaşadıklarımdan öğrendiğim birçok şey var
Uzun uzun kurabileceğim cümleler…
Ses tonumdan anlayabileceğin bir yaşanmışlık var
Arkası çok karanlık bu işin!
Çok uğraştım elbet
Tam yazılacak bir mevsim ama;
Ben soğuk severim…
Tam okunacak bir kitap ama;
Ben karalamayı severim…
Tam kaçmalık bir zaman;
Ama ben çok inatçıyım…
Benim memleketimde akarsu yoktur
Belli yerlerde ağaç vardır
Pek hayvan görmem sokaklarda
Sadece bir çeşmesi vardır.
Suyu tuzludur
Şairim ben eski küçük bir çocuk
Yeni yolculuklara hazır değilim
Güneşin doğduğu gibi doğsun;
Diye aldım güneşi kendime.
Şair olmak için beklemek çok zor
Acısı yapıştı bedenime
Anlatmaya gerek yok
Mart’ın acısı bir başka içimde
Kimse anlamaz bu mevsimin hainliğini
Yıllar geçse de üstünden
Affetme Allah’a havale ettiklerini
Bittin işte… yeniden başlamak için
Herkes için bir olan başlangıç!
Saymaya başlıyorum günleri…
Bu yılda mutluluk getir bana
”Mutlu yıllar”
Hep söylüyorum kendime
Gelişini seviyorum.
Bana gelişini, yine gelişini…
Ve içimde bir ECEM var
Susmuyor hiç
Seni nerden tanıyor, onu da bilmiyorum
Nasıl unuttu beni!
En öte de kalan sesi duymadı mı?
Rastlamıştım sana burada
Dokunmuştu ellerim bedenine
En beride duran kalbine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!